Maandelijks archief: januari 2016

Geboorteplan; hoe maak je die?

In dit blog wil ik jullie wat meer vertellen over het ‘Geboorteplan’.

Het woord geboorteplan wekt bij sommige aanstaande moeders nogal wat weerstand op. Ik begrijp dat, immers, een geboorte is niet iets wat te plannen valt. Toch gebruik ook ik dit woord in gesprek met ouders. Maar… daar komt enige nuancering bij kijken! Want wat bedoel ik met een geboorteplan? Ik bedoel hiermee: een wensenlijst met zaken voor, tijdens en na de geboorte van een kindje. Een geboorte is niet te plannen, maar vooraf kan je je wel degelijk voorbereiden op keuzes die er te maken zijn voor, tijdens en ná de geboorte van je kind.

overlegWinst
Het eerste winstpunt zit wat mij betreft al in het in kaart brengen van je wensen. Je gaat dieper (samen met je partner) in op wat jullie willen wat er wel en niet gebeurt tijdens de geboorte. Door goed na te denken over wat je wilt ga je namelijk ook al zorgen dat je de meest ideale situatie creëert voor wat jullie willen. En daarmee is de kans op jullie ideale bevalling ook toegenomen!

Daarnaast is het ook een fijne manier om samen met je partner te focussen op de zwangerschap en geboorte. Een kind krijgen is iets wat de moeder fysiek doet, maar de partner kan een heel grote rol spelen bij de manier waarop dit verloopt (echt!).

badMag dat?…
Bij veel wensen van moeders wordt nogal eens de vraag gesteld of iets al dan niet mag. Je boft! Je woont in Nederland (daar ga ik even van uit als je dit leest) en je mag veel! Wat zeg ik… het is jullie bevalling, dus jullie bepalen wat wel en niet mag, kan en zal.

Gaat dat echt zo makkelijk? Nee, niet altijd. Het is iets wat nauw samenhangt met de keuze van je zorgverlener. De ene verloskundige is de andere niet, de ene gynaecoloog is de ander niet…

Maar we dwalen af.

Is daarmee een geboorteplan een soort rechtsgeldig iets? Nee! Maar door na te denken over wat je wel of niet wilt sta je tijdens de bevalling sterker in je schoenen en zal je beter ‘bij de tijd’ zijn om ergens wel/geen toestemming voor te geven (en dus weer dichter bij de bevalling komen die je voor ogen had).

borstvoeding tweelingPositief
Ok, we gaan de negatieve kant op met dit verhaal ;). Een geboorteplan is mijns inziens vooral iets positiefs. Schrijf hem vooral vanuit wat je wél wilt. Je bent ook al een heel eind door aan te geven dat je overleg wilt over elke ingreep/handeling die wordt voorgesteld.

Niet vergeten

Denk je bij het maken van je geboorteplan ook aan:

  • Wie pakt het kindje aan
  • Wat doe je met de placenta
  • Wil je de vliezen wel/niet laten breken

Hoe ziet het er uit?
Een geboorteplan heeft bij voorkeur niet meer dan één (1) A-4tje tekst, er is domweg niet altijd tijd om het goed door te nemen. Zorg ook altijd dat je jouw wensen tijdens de zwangerschap door hebt genomen met je zorgverlener. Zo weet je waar hij/zij wel en niet in mee wil gaan (wellicht een reden om te switchen van zorgverlener).

Eventueel na dat ene A-4tje wat bijlagen met extra informatie van jouw kant (maar houd er rekening mee dat niet alle dienstdoende zorgverleners tijd hebben om dit goed tot zich te nemen).

Nieuw
Nieuw in geboorteland zijn de geboorteplannen in pictogrammen. Ik vind ze super gaaf, want ze zijn kraakhelder en vlug te overzien. Bovendien geschikt voor meer visuele zorgverleners. Ik ben aan het stoeien geweest met een fictief geboorteplan en zo zou het er kunnen uitzien:

format geboorteplan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wil jij zelf zo’n mooi plan maken? Mail me en je krijgt het bestand van me om te bewerken. Wil jij dat ik van jouw geboorteplan een visuele weergave maak? Dat kan! Mail me jouw geschreven versie en voor € 22,50 (ex BTW) maak ik een versie voor jou in Pdf-formaat.

Borstvoeding! deel 2: Jikke

Uit mijn vorige blog over borstvoeding werd al duidelijk dat het niet zonder slag of stoot ging, mijn kleine Elin de borst geven. Ik ben trots dat we tot een half jaar gekomen zijn, maar hoe… dat verdiende niet de schoonheidsprijs. Dat moest anders kunnen!

Goede voorbereiding
Zodra ik weer in verwachting was wist ik: dit keer ga ik me goed voorbereiden op het geven van borstvoeding. Wat stond hiervoor zoal op mijn lijstje?

  • Voorlichting bijwonen van een lactatiekundige
  • Een goede kolf kopen

Verder wist ik dat ik nooit, never ever en te nimmer meer op de klok wilde voeden, eerder wilde beginnen met het aanleggen van een vriezervoorraad en mn meisje (want die groeide in mijn buik) laten drinken tot ze niet meer wilde.

Welnu…
2 november 2009 daar was ze dan:

CIMG0174Ze kon niet met de navelstreng in tact aan de borst, want de streng was domweg te kort. Dus na het doorknippen legden we Jikke (want zo heet ze) bij mijn borst. Ze nam een flinke hap en dronk meteen! Wat een natuurtalent!

En dat bleef zo gaan! In de kraamweek groeide ze met 100 (!!!) gram per dag en al mijn stuwing dronk ze ogenschijnlijk moeiteloos weg. Wat ging dat fijn zeg!

We hadden heel snel samen de slag te pakken. Jikke deed niet aan schema’s en ik ook niet.

 

 

08012010151Ze groeide en groeide en ik wilde niet te laat beginnen met het aanleggen van een vriezervoorraad (nooit meer wilde ik stress hebben van/om/tijdens kolven op mijn werk).

 

 

 

Kolven
Nou mijn Medela Freestyle deed wat ie moest en mijn borsten vonden dat prima, zie hier mijn eerste kolfopbrengst na een week of twee:

10122009107Ik barste zowat uit elkaar van trots! Ik kolfde vrolijk verder, propte de vriezer voller en voller en na een week of zes was ik er (eigenlijk nog niet) aan toe dat Paul haar een oefensessie met de fles zou bieden…

Flesweigeraar!
Alle begin is moeilijk dus we hadden alle vertrouwen dat Paul Jikke zou kunnen voeden als we maar regelmatig zouden oefenen…

Ok, na wekenlang weigeren begonnen we in te zien dat onze dame een eigen willetje had (oh boy, little did we know!). Ze wilde niet drinken uit een fles. Niet uit de 7 verschillende merken flessen waar we een kapitaal op stuk sloegen, niet uit tuitbekers, niet uit cupjes, niet van lepeltjes. Niets, noppes nada. Maar… inmiddels moest ik wel weer werken (ze was nu ruim vijf maanden). Bij de opvang weigerde ze ook categorisch ondanks dat de geweldige juffen uren en uren met haar op de arm liepen. De borstvoeding liep als een tierelier en nu dit weer! Ik kon dus niet gaan werken. Gelukkig kon ik haar een paar keer mee naar kantoor nemen en verder thuis werken.

Dan toch!
En dan ineens op een dag gaat ze zomaar uit de fles drinken, alsof ze nooit anders gedaan heeft 🙂 Ik kan weer normaal aan het werk zoals ik al wilde (alwaar het kolven prima gaat met mijn supersonische dubbelzijdige handsfree kolfbeest!), alles gaat heerlijk!

Vakantie
Jikke is rond de acht maanden als we op vakantie gaan (voeden geen punt uiteraard!).

02072010394 OLYMPUS DIGITAL CAMERAWe hebben een heerlijke vakantie in Drenthe, alwaar Jikke héél veel bij mij drinkt, want er is een hittegolf aan de gang.

Na de vakantie werk ik nog mee aan een interview voor een nieuwe kolf (wat leuk was omdat er een fotoshoot aan vast zat).

 

 

 

 

jikkeDe ooievaar
Het voeden gaat heerlijk, het kolven gaat top (mn vriezer ligt mudvol). En dan ineens… Blijk ik in verwachting van ons derde kindje! Super duper geweldig natuurlijk! Alleen ons dametje met karakter besluit dat drinken bij mama niet meer zo leuk is… En zo merk ik met 9,5 maand dat ze steeds minder drinkt, of eigenlijk ineens bijna niet. Ik ben een wandelende hormonenbom en hier totaal niet aan toe nog! Het gaat juist zo fijn! In een ultieme poging Jikke nog aan de borst te laten drinken verzamelen we ons met zn vieren (Elin en Paul ook) op ons bed waar ze nog (voor mij?) een paar slokjes drinkt… En dat was het dan… (ik moet weer janken als ik er aan denk).

Kunstvoeding
Tsja… Daar zit je dan… Volle vriezer kindje dat graag je melk drinkt, maar door de nieuwe zwangerschap gaat kolven heel lastig (doet ook zeer bij me), wat te doen? Het plan is het volgende: Ik laat haar langzaam wennen aan kunstvoeding (door de moedermelk in de flessen af te bouwen) en dan laat ik haar thuis de vriezer leegdrinken.

Nou… Dat liep anders! Jikke bliefde geen poedermelk! Maar kolven ging ook niet meer… Schakelen dus. We hebben uiteindelijk de poedermelk met 10 cc per dag verhoogd tot ze op volledige poedermelk zat. De vriezer was nog niet leeg, maar ik durfde mijn pittige karaktertje niet weer te laten wennen aan de smaak van moedermelk, omdat ik niet wist hoe lang de geslonken voorraad mee zou gaan (en hoe ik dan weer poedermelk aan kon bieden) enfin… Wéér tranen want ik kon de melk aan niemand kwijt en heb alles door de gootsteen gespoeld.

Jullie zien: bij elk kind gaat de borstvoeding beter! Volgende keer vertel ik over de rest van mijn bortsvoedingsavontuur 🙂

Recepten

Het is belangrijk dat je als zwangere vrouw gezond eet. Gevarieerd, zo vers mogelijk, niet te veel, niet te zout etc. Maar… Véél zwangere vrouwen hebben énorme lekkere trek! Ik weet niet waar jij zoal trek in hebt (of had) tijdens je zwangerschap, maar ik zal hier bekennen wat mijn ‘zwakheden’ waren (daar hadden mijn kinderen dus zin in, dat snap je 😉 ):

Met stip op 1: Friet! Met veel mayo! En het liefst nog meer uit de frituur, complete vetzucht, drie zwangerschappen achtereen!
Maar ik was vaak ook dol op bananen, macadamianoten (dat was heel duur, want die zaten destijds alleen in gemixte noten bakjes), cornflakes en veel melk.

Even gezond doen
Voordat we over gaan naar the fun part van deze blog voel ik mij moreel verplicht om jullie kennis te laten maken met gezonde alternatieven voor jullie snaaidriften:

vervanging van trek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rrrrrrrecepten!

Iedereen die bij mij cursus volgt weet het: Chantal bakt graag gezonde, maar vooral lekkere dingen! Want… Chantal is een vreetzak 🙂

Ik ga een paar van mijn favoriete met jullie delen.

Ik begin met een recept wat ik onlangs zelf heb bedacht (serieus!). Het is erg vet omdat ik alleen volvette varianten gebruik. Maar voor een keertje vind ik dat kunnen.

truffelsTruffels (20-25 stuks)

Klopt vier kleine pakjes monchou los met merg van een vanille stokje en vier lepels palmsuiker. Klopt er daarna 250 ml slagroom door en wat agar agar tot het flink stevig is. Ondertussen smelt je een eetlepel kokosolie in een pannetje met ongeveer 120 gram (suikervrije) chocolade. Spatel dat door het room mengsel. Leg bakpapier op een groot bord en maak met een eetlepel ‘balletjes’. Rol deze door de cacao. Zet in de koelkast.

Verder ben ik niet zo creatief tot nu toe, maar hier een aantal favorieten:

Glutenvrije en Suikervrije Chocoladereep (Lion)

Een van de website waar ik veel recepten vandaan haal is Focus on foodies, zo ook deze.

lionKlik op de foto voor een link naar het recept.

 

 

 

Monchoutaart

monchoutaartNog een hit! Ook hier zit de link achter de foto.

 

 

 

recepten:

bananenbrood | chocoladebrownies | bosbessenmuffins | fruitballetjes

Ik houd overigens rekening met ieders dieet. Éen keer mocht een moeder echt geen enkel suiker hebben, dus werden het hartige hapjes:

kaas paprika cakeje

kaas paprika cakeje

 

 

 

 

 

Wat is jouw favoriete gezonde recept?

 

Borstvoeding? deel 1: Elin

Boeken vol, internetpagina’s vol, tientallen fora en meer zijn er vol geschreven over borstvoeding. Waarom je het wel zou moeten doen (soms waarom je het niet zou doen) voor- en tegenstanders. Anyway, ik ga jullie hier dus niets over vertellen. Ik heb er een duidelijke mening over en die mag je weten als je wilt. Maar daar gaat het hier nu niet over… Dit blog gaat over mijn ervaring met borstvoeding. Hoe ik het ervaren heb, wat ik lastig vond, maar vooral wat ik fí­jn vond! Omdat het avontuur best lang duurt heb ik het gesplitst in drie delen (héé da’s toevallig, zoveel kinderen heb ik ook!).

IMAG0481_1

Mijn allereerste voeding

Hoe het begon
Zoals jullie eerder lazen werd ik op 4 december 2005 moeder van Elin. En toen begon ook mijn borstvoedingsavontuur. Zoals ik graag wilde werd Elin binnen een uur na de geboorte aangelegd. Ik vroeg hierbij hulp van de verpleegkundige. Dat had ik beter niet kunnen doen :(. Mijn pasgeboren meisje werd hardhandig met haar toet op mijn (enorme!) borst geduwd. De hele nacht na de geboorte is ze niet bij mij geweest (ik was doodmoe en zij werd niet wakker, zeiden ‘ze’.). Eenmaal thuis modderden we weer verder. Echt makkelijk ging het allemaal niet. Op de derde dag dronk ze nog steeds maar amper en was ze een ontevreden meisje en ik een wanhopige, labiele moeder. Toen de kraam voorstelde haar ‘even een lekker flesje’ te geven had ik dan ook geen bezwaar… (ik realiseerde me echt niet dat het zonde was om mijn inmiddels gekolfde melk daar niet voor te gebruiken. Enfin, ze dronk 10 cc en viel voor de komende 4 uur in slaap. Uitgerust als ze daarna was ging ze daarna als een dolle drinken! En daar ging wéér wat mis! Ik legde haar niet goed aan en ik kreeg kloven… Mn tepels waren compleet door en bloedden bij iedere voeding. De kraamhulp vroeg op dat geen zeer deed… Ik loog en zei dat het wel ging (ik wilde immers dat ze dronk!).

Auw!
Een dag eerder dan waar we recht op hadden verdween onze kraamhulp omdat het zo goed ging (de bloedsnorren bij Elin zouden haar een ander signaal hebben kunnen geven). Enfin, die zaterdag waren we alleen en ik voelde me niet zo héél goed. Gedurende de dag ging het bergafwaarts en steeg mijn koorts de pan uit. Daar was ze: mijn eerste borstontsteking! Dubbel prijs, want in twee borsten! Paul kon met het ov van Doorn naar de huisartsenpost in Zeist om medicijnen te scoren.

Girl Power!

Girl Power!

Ondertussen was de pijn serieus niet te harden en kon ik mijn meisje echt niet aan de borst verdragen. Dus warme doeken en kolven maar! Maar oh jee, dat lukte niet! Ik raakte echt heel erg van slag de volgende dag, want èn geen meisje aan de borst én niet kolven? Daar werd ik heel verdrietig van. De hele zondag ben ik bezig geweest om een lactatiekundige te vinden. Al wat ik kreeg waren antwoordapparaten… Gelukkig was mijn overbuurvrouw twee weken eerder bevallen en iets beter bedreven in het voeden. Zij leerde mij hoe ik liggend kon voeden. EN warempel! Dat ging echt véél beter!

De pijn verdween en we kregen samen de slag te pakken. Het ging steeds soepeler tussen ons tweetjes en ik kon zelfs buiten de deur voeden (hoe handig is dát!). Wat een heerlijk genieten was dat! Lekker samen overdag of in de nacht, dat heerlijke warme lijfje dat groeit op jouw melk!

Voeden op de klok
In de maanden die volgden waren er wel wat lastige dingen. Zo had de kraamhulp mij geadviseerd om op de klok te voeden. Het gevolg was dat ik het gedrag van Elin niet goed las en soms gewoon niet begreep dat ze wellicht honger had. Maar al met al ging het prima totdat…

IMAG6108_1Naar de opvang
Madamme was een maand of 4 en moest gaan wennen bij het kinderdagverblijf. Ik wilde kolven (dat had ik immer in de kraamweek ook gedaan) en dat lukte voor geen meter! Kostbare druppels sprokkelde ik bij elkaar (waarvan ze soms een en ander wegspoelden omdat het ’toch nog maar 20 cc was’ AAAARGGGHH!!!!) om haar zo lang mogelijk uitsluitend moedermelk te kunnen geven. Toen ik eenmaal weer ging werken met 5 maanden toen had ik nauwelijks voorraad in de vriezer. Ik werkte 4 om 3 dagen (aaneen), had geen goede kolfruimte, geen fijne kolf enfin, de kunstvoeding kwam erbij. Toen Elin bijna 6 maanden was gingen we op vakantie. De ochtend dat ze 6 maanden was (ik gaf inmiddels alleen nog in de ochtend een voeding) zette ze haar (fier in het bekkie groeiende) tandjes in mijn tepel (rechts), ik begon wéér te bloeden en was er klaar mee.

Ik heb véél geleerd van deze periode met Elin aan de borst. Ik vond het véél te kort en heb veel fouten gemaakt, maar ik heb ook erg mijn best gedaan, veel in het openbaar gevoed en er ook flink van genoten!

Hoe mijn borstvoedingsavontuur verder gaat? Dat lees je een andere keer 🙂


Wil je zeker weten dat je dat blog niet mist? Meld je dan aan voor mijn inspiratiemail:

Meld je aan voor de inspiratiemail

* Verplichte velden




Affirmaties

geboorte affirmaties Tijdens de cursus HypnoBirthing maken de ouders gebruik van affirmaties, maar wat is dat nou eigenlijk en waarom zou je dat doen? Er zijn natuurlijk hele websites over volgeschreven (Google vindt uiteraard alles voor je), maar ik zal hier nog een poging doen voor jou (alleen voor jou!).

Affirmaties

Een affirmatie is een kort, positief zinnetje dat je regelmatig tegen jezelf zegt. Door het met regelmaat te herhalen nestelt de positieve gedachte zich in jouw onderbewuste en zal daardoor op een positieve manier doorwerken. Dat is belangrijk omdat je mindset voorafgaand aan de geboorte van je kindje in de juiste stand zal komen (er zijn uiteraard meerdere zaken die hieraan meehelpen!).

Tijdens de cursus maken we gebruik van geboorte affirmaties. Bij de cursus is een cd inbegrepen waarop affirmaties staan, maar je kunt ze ook zelf verzinnen of verzamelen.

geboorte affirmatiesWees creatief!

Je kunt uiteraard de cd gebruiken om de affirmaties tot je door te laten dringen. Er zijn ook talloze andere manieren om de affirmaties in je op te nemen. Je kunt ze op papiertjes schrijven en op diverse plaatsen in je huis ophangen of op je lijf dragen, je kan ze naar jezelf sturen in een smsje (heel old school, maar jezelf whats appen gaat nu eenmaal niet), je kunt ze voor jezelf inspreken op je telefoon en regelmatig terug luisteren et cetera. Ben je zelf niet super creatief? Ga eens een kijkje nemen op Pinterest en je hart zal een sprongetje maken!

geboorte affirmatiesGeboorte affirmaties

Ik heb een aantal mooi affirmaties voor je verzameld. Misschien zit er iets voor je bij, misschien wil je sommige voor je zelf herschrijven naar iets wat volledig bij jou past.

  • Ik vertrouw mijn intuïtie
  • Mijn baby is veilig
  • Ik hou van mijn lijf en in vertrouw mijn lijf
  • Ik ben een geweldige moeder
  • Mijn kindje en mijn lijf werken samen aan een veilige en kalme geboorte
  • Mijn baby ligt precies goed voor de perfecte geboorte
  • Ik heb vertrouwen dat mijn lijf perfect werkt
  • Mijn lijf weet hoe het moet baren
  • Ik ben rustig, ik ben kalm
  • Tijdens de geboorte van mijn kindje ben ik volledig ontspannen
  • Mijn kindje wordt geboren als het daar klaar voor is
  • Ik ben klaar en goed voorbereid voor de geboorte van mijn kindje
  • Mijn baby is gezond en gelukkig
  • Mijn lijf is gemaakt om soepel en kalm te baren
  • Ik heb moed, vertrouwen en geduld
  • Ik ben soepel, ik open en laat los
  • Ik ben veilig, mijn kindje is veilig
  • Ik ben sterk!
  • Mijn lijf opent zich voor de geboorte van mijn kindje
  • Tijdens het baren ben ik volledig ontspannen
  • Ik volg mijn instincten en baar precies zoals ik wens
  • Mijn lijf is een perfect ontwerp voor het geven van geboorte
  • Ik heb plezier tijdens de geboorte van mijn kindje

Gratis download

Omdat ik zelf erg van fröbelen houd, maar ook een gemaksmens ben heb ik iets voor jou gemaakt! Ik heb een aantal affirmaties uit de lijst hierboven vormgegeven en je kan ze zó downloaden! Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is je aanmelden voor mijn inspiratiemail en dan ontvang je de downloads, gratis.

Meld je aan voor de inspiratiemail

* Verplichte velden





geboorte affirmaties

Ontspannen

keep-calm-and-relax-momOntspannen is goed voor ieder mens. Voor aanstaande moeders al helemaal! Als jij ontspannen bent tijdens je zwangerschap, vang je twee vliegen in één klap: jij bent relaxt, maar alle stoffen die je lijf laat vrijkomen in jouw staat van zen, die komen ook bij jouw kindje! Dus ontspannen moeder én relaxt kindje.

Wat!??
Maar… je wilt vooral ook heel ontspannen zijn tijdens de bevalling! “wat!??”Hoor ik je denken? Ontspannen tijdens de bevalling!? Ben je van lotje getikt? Dat kán toch helemaal niet???
Nou ik heb nieuws voor je: Jahaaa, dat kan wel! En het is zelfs essentieel voor een relaxte, soepele geboorte.

Het voert voor nu wat te ver om het uit te leggen, maar hoe ontspanner je lijf is tijdens de bevalling, hoe makkelijker je kindje geboren zal worden. Daarnaast wil je in je hoofd ook vrij van spanning en angst zijn. Ook hier geldt: hoe ontspannener je bent, hoe vrijer de benodigde hormonen door je lijf vloeien en hoe soepeler je kindje geboren wordt.

Hormonen
Om je te laten zien welke hormonen tijdens de geboorte een rol spelen heb ik deze foto even voor jullie geleend:

hormonen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Adrenaline

Jullie kennen vast allemaal het gevoel van adrenaline in je lijf: je voelt je gejaagd, misschien wel een beetje opgefokt, klaar voor actie et cetera. Kijk nu even in het schema hierboven … Oh nee! Dat is niet het hormoon dat je nodig hebt tijdens bevallen! Wat te doen!?
Juist! Ontspannen! …

Denk zen …
Ontspannen is lang niet zo moeilijk als het lijkt. En hoe gek het ook klinkt: je kunt (of moet) het oefenen! Hoe vaker je oefent, hoe gemakkelijk het gaat. En dàt ga je merken tijdens de bevalling.

Tips
Nu wil je natuurlijk wat ontspan-tips hebben? Wanneer je de cursus HypnoBirthing volgt gaan we hier natuurlijk uitgebreid mee aan de slag. Maar niet iedereen heeft, tijd, zin, geld of wat ook om de cursus te doen. Welnu, zelf weet je natuurlijk het allerbeste waar je ontzettend zen en relaxt van wordt, maar denk eens aan de volgende dingen:

tips

  • Lachen
  • Wandelen
  • Geuren waar je van houdt
  • Je favoriete muziek (of dat ene speciale liedje)
  • Water (douchen, lekker in bad)
  • Lekker eten
  • Knuffelen en/of zoenen
  • Een toffe film kijken
  • Massage (denk daarbij ook aan haren borstelen)

Zelf kan je vast nog meer dingen bedenken, en jouw tips/ideeën mag je natuurlijk onder dit bericht delen.

Vaders

Dit blog schreef ik eerder voor het doulablog.


Voor mijn vader die er was toen ik werd geboren en er nog steeds voor me is. En voor mijn Paul die er was en is, altijd.

vaders

Iedereen kent ze wel, de mannen die denken dat ze niks voor hun vrouw kunnen betekenen tijdens de bevalling, bang zijn voor wat er gaat komen en die zich welhaast reddeloos verloren lijken te voelen. Op voorhand al. Vaders verdienen veel meer credits dan ze zelf denken (dus voel je vrij om dit blog te delen met (aanstaande) vaders!).

Wie dit blog regelmatig leest of bekend is met het werk van doula’s weet dat we er zijn voor de moeder. En dus zijn we er ook voor de vader. Want door onze aanwezigheid heeft de vader zijn handen en hoofd vrij. En zo kan hij er zijn voor haar, juist wanneer zij hem nodig heeft.
Als doula kan je de vader hierbij helpen: je betrekt hem bij de voorbereiding, bereidt ook hem voor op wat kan gaan komen. En als de geboorte in volle gang is? Je stelt hem gerust, geeft hem complimentjes en af en toe een zetje in de rug, fluistert een hint in het oor. Want zijn vrouw en hun kind, zij hebben hem nodig! Niet per se de washandjes, massages of de flesjes water, nee, zijn betrokkenheid is gewenst. Dus als hij je vragend aankijkt? Dan bevestig je met een knik of met een warme blik. En mocht zijn vrouw hem niet zo vriendelijk bejegenen (hoewel je daar op voorhand toch wel een kleine waarschuwing over uit kan sturen), dan leg je uit dat dat een veelvoorkomende en normale reactie is in het proces waar zijn vrouw zich in bevindt.

En dan wordt hun kindje geboren! Dan moet je ze eens zien, die mannen! Zoals je bij de moeder een transformatie ziet, is die er bij de vaders ook. In dat kader wil ik graag mijn eerste bevalling als doula met jullie delen.

De geboorte van een vader
Dit is zo’n vader als eerder beschreven. Een super-lieverd, maar oh zo bang voor wat zijn allerliefste moet gaan doorstaan. Zou hij dat wel aan kunnen, haar te zien met pijn? Zou hij haar kunnen helpen? En wat als het allemaal anders gaat en er een keizersnede volgt? In dat geval ga ik mee naar de OK, want naalden en operatiekamers!
Ik stel hem gerust: Het komt goed, ik zal er zijn, voor haar, maar ook voor jou.

En daar is de grote dag, een inleiding. De aanstaande moeder heeft alles in kannen en kruiken voor haar man. Tassen vol eten, drinken. Daar hoeft hij (en zij!) zich in ieder geval niet druk om te maken. De bevalling komt goed op gang en hij doet het volgens het boekje! Gaat mee onder de douche, laat zich fijnknijpen en rukt washandjes aan. Ik zorg dat er wat van de proviand in zijn mond komt en hij kan er zijn, voor haar.

En dan wordt het spannend: de baby heeft het niet meer goed in de buik en moet geboren worden, met spoed! Volgens afspraak blijft papa tijdens de keizersnede op de gang; ik ga mee tot moeder in slaap is en moet wachten bij de kinderarts. Wat een geluk, 18.00 uur: een gezonde dochter!
Door naar papa op de gang. Papa ziet wat bleek en weet van de zenuwen even niet meer hoe de kleine meid heet. Zijn dochter moet door naar de kinderafdeling en brult het uit in de reiscouveuse. Aangekomen op de medium care wordt dochter op het aankleedkussen gelegd om te worden gewogen et cetera. En maar huilen… Hulpeloos kijkt de kersverse vader van achter naar de verpleegkundige die slagvaardig te werk gaat met zijn dochter. “Toe maar”, fluister ik in zijn oor, “ga maar bij je dochter staan, raak haar maar aan.” En dan gebeurt het: Die ene hand van papa op de arm van zijn dochter. Ze stopt met huilen! En daar, op dat moment, staat de tijd heel eventjes stil. 18:15 uur: de geboorte van een vader…

Vaders, wat zijn ze belangrijk!

Soms vragen sceptici zich af of een doula de taak van de vader niet overneemt. Ik denk dat een doula er voor zorgt dat een vader in volle glorie vader kan worden en zijn, en een fantastische geboortepartner voor zijn vrouw.

10 jaar mama!

4 december 2015… Vandaag ben ik 10 jaar moeder! Ik kan er niets anders van maken dan dat ik dat geweldig vind 🙂 Toen ons meisje geboren werd heb ik daar een verslag van geschreven voor onze dochter. Ik wil het graag met jullie delen.


Het is 2 december 2005 als ik zo rond 9.00 uur opsta. Lekker laat, want ik heb verlof en ’s avonds slaap ik toch maar laat. Papa is al aan het werk. Hoewel ik me niet zo lekker voel en koorts heb ga ik toch naar de overbuurvrouw die twee weken geleden een dochter heeft gekregen.

Zou het begonnen zijn?
De dag keutelt zo wat verder, ik doe de boodschapjes en zorg dat het eten klaar is als papa thuiskomt. ’s Avonds lekker wat bankhangen en daarna naar bed. Tegen twaalven val ik in slaap. Om 1.10 uur wordt ik wakker van een zware kramp in mijn buik. Zou het begonnen zijn? Ik draai me weer om en 10 minuten later schiet ik weer wakker. Nu weet ik het zeker: de weeën zijn begonnen. Ik maak papa wakker, want ik vind het wel spannend!

laatste buikfoto4

zo zat je in de buik voor de bevalling begon

We hebben natuurlijk geen ervaring en weten niet goed wat we moeten doen. Zo lang het gaat blijf ik lekker knus tegen papa aan in bed liggen. Hij kan nog wat slapen en ik voel me beschermd door zijn warmte en aanwezigheid. Maar omdat ik vrij veel weeën heb bel ik oma Ita toch maar vast op (zij zal bij de bevalling zijn). Tegen vijf uur is ze er. Ik wil haar niet in de kamer hebben, dus ze gaat naar de logeerkamer.

Frisse kou
Ondanks dat het de hele nacht flink te keer gaat in mijn buik, voel ik dat er niet veel gebeurt. Ik bel ’s ochtends de verloskundige, zodat ze weet dat er wat speelt. Ik vraag haar tips om de bevalling op gang te krijgen. Zo ga ik het bad in en uit, douche onder en tenslotte een stuk lopen met papa. Dat was een fijn moment, lekker samen in de frisse kou en af en toe een wee opvangen onderweg. Toen we weer thuis waren heb ik lekker op de bank schaatsen gekeken en oma had een goede pan groentensoep gemaakt. Om 17.30 komt Maaike langs (yesss onze favoriete verloskundige!). Ik hoor dat ik nog niet verstreken ben en dus ook geen ontsluiting heb. Dat had ik al verwacht, dus dat was niet erg. Ik vraag of ik iets kan krijgen om te slapen. De weeën zijn te vaak en te pittig om in slaap te komen. En ik ben bang dat wanneer ik eenmaal ga ontsluiten het allemaal zo lang duurt dat ik te moe ben om te persen als dat mag.

Weeëndans
Helaas lukt het slapen niet ondanks een pammetje van het een of ander. We spreken met Maaike af dat ze weer komt als de weeën om de 2 minuten komen en langer aanhouden. In de avond worden de weeën heftiger. Ik blijf met papa op zolder en vang de weeën lopend en wiegend op. Soms hang ik lekker tegen hem aan en doen we de weeëndans die we op de yoga hebben geleerd. We hebben het zo knus samen op zolder. Het is super intiem en gezellig!

Valse start
Tegen 1.00 uur bellen we Maaike, de weeën komen vaker en houden langer aan. Ze komt kijken en ik ben iets verstreken, maar geen ontsluiting. Gek genoeg verbaasde dit me weer niets. Maar de weeën zagen er goed uit. Om 5.00 uur zou ze weer terugkomen en zou alles snel gaan beloofde ze. Maar helaas, door het vele staan, mn griepje én dat ik zo lang wakker was, lukte het me niet meer om rechtop te blijven. Ik ben op bed gaan zitten en viel tussen de weeën in slaap. De weeën namen af in sterkte en frequentie… Maaike kwam weer en zag al meteen dat ik niks was opgeschoten, wat ook klopte. Ze vroeg wat ik wilde. Ze dacht dat ik een ‘valse start’ had, wat in kon houden dat je nog niet zou komen, maar misschien pas weken later! Daar knakte ik wel wat van. Ik deed zo m’n best om rustig te blijven en jou naar buiten te lokken. Ik moest toch niet nog langer wachten!!!

Op naar Nieuwegein
Ik wilde slapen en wel zo snel mogelijk! Alles moest nog beginnen en ik had nu al weinig puf over om te persen. Maaike vroeg of ze morgen terug kon komen of dat ik naar het ziekenhuis wilde. Zij kon me niets meer geven om te slapen, dus: ziekenhuis! Nergens was plek, maar in Nieuwegein wilden ze ons wel hebben. Daar zou ik een prikje krijgen om nog een paar uurtjes te kunnen tukken. Ik vroeg of we de reiswieg mee moesten nemen en de kleertjes, waarop Maaike antwoordde dat dat niet hoefde, omdat we waarschijnlijk nadat ik had geslapen weer naar huis zou moeten. Toen Maaike uit de kamer was pakte papa heel resoluut alle spulletjes bij elkaar, keek me aan en zei: “Wij gaan niet zonder kind weg uit t ziekenhuis!” Dat was precies wat ik even nodig had 🙂 Dat gaf me weer een nieuwe stoot energie en moed om wakker te blijven tot je bij ons was!

Wat een bof dat Maaike bij ons was, want de andere verloskundigen wilden ons niet naar het ziekenhuis brengen. Na een heftig ritje (de weeën gingen goed!) dropte Maaike ons bij het ziekenhuis. Wat een rare gewaarwording. Het was nog pikdonker en er zat alleen een nachtwaker (het was half 6/6 uur). Na even zoeken kwamen we op de goede afdeling. We kregen ondanks de drukte lekker een kamertje voor onszelf en werden meteen voorzien wat eten en drinken. Papa verzekerde me nogmaals dat we niet zonder jou naar huis zouden gaan.

Ruggenprik
Ondertussen lag ik aan de monitor om te kijken hoe mijn weeën waren en hoe het met jou ging. Er was nog geen gynaecoloog om bij ons te komen. Die kwam tegen 8.00 uur. Ze constateerde dat ik inmiddels helemaal verstreken was en 2 cm ontsluiting had! Yes het ging beginnen! Maar inmiddels was ik ontzettend moe. Ze vroeg of ik nog wilde slapen. En er was niets wat ik liever wilde. Met een prik ging dat niet meer lukken, ik zou een ruggenprik moeten. Een ruggenprik???? Dat was niet wat ik wilde! De tranen kwamen los, maar ik was zo moe, dat ik toch besloot het te doen. Ze zouden me tegelijkertijd oxytocine geven zodat je wat sneller zou komen. Er was eerst een wisseling van de wacht, waardoor ik om 9.30 een andere gyn kreeg die mijn vliezen brak en allerlei inwendige apparatuur aanlegde. Om 10.00 uur kreeg in de ruggenprik. Dat was nog een heel spektakel, want er was iemand die het moest leren op mijn rug!!! Papa was mee en onze verpleegkundige van de dag. Die man vroeg:” Wil je het zeggen als je een wee hebt, dan stop ik.” Dus ik antwoord braaf: “Ja.” Dus hij: “Heb je een wee??” en papa en de verpleegkundige in koor: “Nee, ze zegt het als ze een wee heeft!!” Hihi, t was net een lachfilm. Maar goed, redelijk snel zat ie er in en om een uur of 11.00 waren we in de verloskamer. Daar kreeg ik ook de oxytocine om de weeën te stimuleren.

Papa haalde nog even 2 saucijzenbroodjes (mama had honger!!) voor me en daarna ging ik slapen. Om de haverklap werd ik wakker door t gepiep als ik weer op een slang ging liggen. Maar uiteindelijk heb ik zo goed en zo kwaad als t ging nog een uurtje geslapen.

Persdrang
Papa had ondertussen oma gebeld die nu ook in t ziekenhuis was. Om 12.00 werd ik wakker en werd ik getoucheerd: 5 cm ontsluiting, kijk dat ging opschieten. De gyn zo om 14.00 uur weer terugkomen. Dus ik draai me om om weer te slapen, heb ik om 12.10 het gevoel dat ik moest poepen. Dus de verpleegkundige haalt een ondersteek. Maar het gevoel zakte weer weg. Een paar minuten later: t zelfde! Dus ik zeg tegen haar: “Joh, ik heb persdrang!” Maar dat kon niet volgens haar om dat ik een paar minuutjes daarvoor nog maar 5 cm ontsluiting had. Kort daarna krijg ik enorme rugweeën en persdrang door elkaar. Ik weet niet waar ik het zoeken moet! Wat doet dit zeer! Snel wordt papa gehaald. Oma stuur ik meteen weer weg. Papa en de verpleegkundige helpen me zo goed mogelijk te ademen, maar na een klein uurtje hou ik t niet meer. Ik denk écht dat ik het niet meer kan en wil t liefst in de grond zakken. Ik weet niet waar ik het zoeken moet, kan niet meer goed ademen, en jemig, ik heb toch een ruggenprik????? Waarom helpt dat niet???? De verpleegkundige stelt voor om de gyn te halen. Die komt al snel en met dat ze binnenkomt zei ze: “Ik zie het al hoor, je mag zo gaan persen”. Ik was zo blij dat ik meteen wilde beginnen, maar er moesten nog wat slangen en toeters en bellen weggehaald worden. De gyn grapt nog dat ze niet vaak vrouwen zo enthousiast ziet om te mogen persen.

Laat mijn m’n gang maar gaan
Iedereen wil me helpen, maar ik heb het niet nodig. Laat mij mn gang maar gaan en zorg dat mn fles water gevuld is. Na een paar keer persen (wat ik zonder weeën doe, want die heb ik allemaal op voorhand weg gezucht (of eigenlijk meer geproest…)). Maar na een paar keer goed persen hoor ik al de verlossende woorden. Ik moet goed luisteren en als de gyn te zegt zuchten. Ik vraag nog een spoedles zuchten, want dat weet ik even niet meer. Ik mag ook niet meer mn eigen benen vasthouden, maar die staan in de zij van resp de gyn en de verpleegkundige, die aan weerszijden van het bed staan. Ik moet nog een laatste pers geven en zuchten, zuchten, zuchten. Ik voel dat ik zoveel kracht zet dat ik het bed door de rem heen tegen de muur trap. Arme meiden! Maar ze blijven kranig staan. En dan gaat het snel. Nat en warm wordt je op mijn blote buik gelegd (4 december 2005, 13.43 uur).

daar ben jedaar ben je dan

 

 

 

 

 

Wat ben je klein, wat ben je lief, wat ben je mooi! En wat ben ik trots!!! Ik ben de beste mama van de wereld, ik heb je helemaal zelf geboren laten worden. Mn hoofd verandert in glow-in-the-dark.

Mijn placenta volgt al snel en heeft nauwelijks een pers nodig. Ondertussen word jij bij me weggehaald en gaat de gyn aan de slag met het schaafje aan de binnenkant. Ze is zo lang bezig dat ik vraag of ze soms op een cursus macramé zit. Ondertussen loopt papa met zijn hoofd in de wolken met jou op zijn armen door de kamer heen.

Dan word je nog bij me aangelegd. Dat is een gek gevoel! Maar wat ben ik trots, trots, trots!!! Je bent er, helemaal perfect en af. En papa bekijk ik ook met andere ogen. Ik zie nu al aan alles dat hij een geweldige papa is!

papa en mama trots

Papa en mama zijn zo trots!!

 

 

 

 

 

Je bent er meisje, het is zover! Nooit zal ons leven meer hetzelfde zijn!

kijk hoe mooie je bent