Toen ik in 2005 in verwachting was van ons eerste kind kwam op een bepaald moment de vraag: welke kinderwagen? Oma zou er ons een cadeau doen. Hoe wel er in 2005 al véél keuze was, was het kinderwagenaanbod nog niet zo gigantisch als nu.

Voor ons moest de wagen aan een aantal zaken voldoen:

• Mooi (ja, echt!)
• Handzaam (wij hadden en hebben geen auto, dus hij moest gemakkelijk de trappen in de bus en trein op en af kunnen. Ja lieve mensen, er waren toen nog trappen in de bus!))
• Smal (weer in verband met het openbaar vervoer)
• Lekker rijden op diverse ondergronden.

Appeltjesgroen

Nou, dat was dus easy peasy! De kinderwagenverkoopmevrouw had het helemaal bedacht: jullie moeten een bugaboo! Maar eigenlijk voldeed die niet aan één van onze voorwaarden!

Wij waren op slag verliefd (ja, echt ik was verliefd! (en nog steeds een beetje)) op de Stokke XPlory, appeltjesgroen <3

Kijk nou wat een prachtwagen! Het ontwerp: om te likkebaarden. De souplesse van een Formule1 wagen. Zweeds ergonomisch design, dus alles in hoogte verstelbaar. En kijk hoe hoog je kindje zit! De wagen hebben we met héél veel plezier bij alledrie de kinderen gebruikt! Ik heb hem goed verkocht toen Olle er niet meer in wilde.

Lekker dragen

We woonden dus naast het bos… Daar bleek onze XPlory toch niet heel erg geschikt voor te zijn ;). We wilden dus toch een ook draagzak hebben. We togen naar de Prenatal en lieten ons daar ‘goed’ voorlichten door een mevrouw. Zij raadde ons een BabyBjorn aan. Lekker ergonomisch, aan alle kanten verstelbaar en op meerdere manieren te dragen…

Nou, ehm ik kreeg er rugpijn van. Naar de overkant van de straat (kinderopvang) ging nog wel, maar de appie werd al een probleem! Gevolg: Paul deed al het draagwerk.

Als ik toen wist wat ik later wist had ik dat ding nooit gekocht, maar goed. Kijk hieronder maar eens hoe een kind in een BabyBjorn zit (en Elin dus ook zat).

 

 

 

 

 

 

Écht lekker dragen

We maken een sprong in de tijd. Jikke was inmiddels geboren en sliep niet overdag. Niet een beetje, gewoon niet! Dat was lastig! Voor haar, voor mij… Dus wat gingen we doen: een doek kopen! Een ergonomische, maar een die niet te lastig was voor mij en Paul. Het werd een mei tai.

Ik kan met een gerust hart zeggen: mn lifesaver! Jikke sliep er in, werd rustiger. Ik kon ondertussen alle dingen doen waarvan ik dacht dat ze nodig waren (zoals opruimen). En… ze was zo heerlijk dicht bij me!

Uren en uren heeft ze in de doek gezeten bij me (ja gezeten, bungelen was het niet meer).

Olle heeft minder lang in de doek doorgebracht, want onze snelle vriend wilde al snel lopen. Daar had ik dan weer een tuigje voor nodig… Daar vertel ik misschien een andere keer over 😉

Gratis leendoek

Persoonlijk vond ik het heerlijk om mijn kinderen te dragen. Lijkt het jou ook wat, maar wil je niet meteen een doek aanschaffen? Ik heb er twee te leen: een tricot doek en een geweven mei tai. Ik ben geen knoopexpert, maar kan je doorverwijzen als je wilt. Voorwaarden: ik wil de doek schoon en heel terug. Niet gebruiken in een huis waar gerookt wordt. Mail me als je er gebruik van wilt maken.