Boeken vol, internetpagina’s vol, tientallen fora en meer zijn er vol geschreven over borstvoeding. Waarom je het wel zou moeten doen (soms waarom je het niet zou doen) voor- en tegenstanders. Anyway, ik ga jullie hier dus niets over vertellen. Ik heb er een duidelijke mening over en die mag je weten als je wilt. Maar daar gaat het hier nu niet over… Dit blog gaat over mijn ervaring met borstvoeding. Hoe ik het ervaren heb, wat ik lastig vond, maar vooral wat ik fí­jn vond! Omdat het avontuur best lang duurt heb ik het gesplitst in drie delen (héé da’s toevallig, zoveel kinderen heb ik ook!).

Mijn allereerste voeding

Hoe het begon
Zoals jullie eerder lazen werd ik op 4 december 2005 moeder van Elin. En toen begon ook mijn borstvoedingsavontuur. Zoals ik graag wilde werd Elin binnen een uur na de geboorte aangelegd. Ik vroeg hierbij hulp van de verpleegkundige. Dat had ik beter niet kunnen doen :(. Mijn pasgeboren meisje werd hardhandig met haar toet op mijn (enorme!) borst geduwd. De hele nacht na de geboorte is ze niet bij mij geweest (ik was doodmoe en zij werd niet wakker, zeiden ‘ze’.). Eenmaal thuis modderden we weer verder. Echt makkelijk ging het allemaal niet. Op de derde dag dronk ze nog steeds maar amper en was ze een ontevreden meisje en ik een wanhopige, labiele moeder. Toen de kraam voorstelde haar ‘even een lekker flesje’ te geven had ik dan ook geen bezwaar… (ik realiseerde me echt niet dat het zonde was om mijn inmiddels gekolfde melk daar niet voor te gebruiken. Enfin, ze dronk 10 cc en viel voor de komende 4 uur in slaap. Uitgerust als ze daarna was ging ze daarna als een dolle drinken! En daar ging wéér wat mis! Ik legde haar niet goed aan en ik kreeg kloven… Mn tepels waren compleet door en bloedden bij iedere voeding. De kraamhulp vroeg op dat geen zeer deed… Ik loog en zei dat het wel ging (ik wilde immers dat ze dronk!).

Auw!
Een dag eerder dan waar we recht op hadden verdween onze kraamhulp omdat het zo goed ging (de bloedsnorren bij Elin zouden haar een ander signaal hebben kunnen geven). Enfin, die zaterdag waren we alleen en ik voelde me niet zo héél goed. Gedurende de dag ging het bergafwaarts en steeg mijn koorts de pan uit. Daar was ze: mijn eerste borstontsteking! Dubbel prijs, want in twee borsten! Paul kon met het ov van Doorn naar de huisartsenpost in Zeist om medicijnen te scoren.

Girl Power!

Ondertussen was de pijn serieus niet te harden en kon ik mijn meisje echt niet aan de borst verdragen. Dus warme doeken en kolven maar! Maar oh jee, dat lukte niet! Ik raakte echt heel erg van slag de volgende dag, want èn geen meisje aan de borst én niet kolven? Daar werd ik heel verdrietig van. De hele zondag ben ik bezig geweest om een lactatiekundige te vinden. Al wat ik kreeg waren antwoordapparaten… Gelukkig was mijn overbuurvrouw twee weken eerder bevallen en iets beter bedreven in het voeden. Zij leerde mij hoe ik liggend kon voeden. EN warempel! Dat ging echt véél beter!

De pijn verdween en we kregen samen de slag te pakken. Het ging steeds soepeler tussen ons tweetjes en ik kon zelfs buiten de deur voeden (hoe handig is dát!). Wat een heerlijk genieten was dat! Lekker samen overdag of in de nacht, dat heerlijke warme lijfje dat groeit op jouw melk!

Voeden op de klok
In de maanden die volgden waren er wel wat lastige dingen. Zo had de kraamhulp mij geadviseerd om op de klok te voeden. Het gevolg was dat ik het gedrag van Elin niet goed las en soms gewoon niet begreep dat ze wellicht honger had. Maar al met al ging het prima totdat…

Naar de opvang
Madamme was een maand of 4 en moest gaan wennen bij het kinderdagverblijf. Ik wilde kolven (dat had ik immer in de kraamweek ook gedaan) en dat lukte voor geen meter! Kostbare druppels sprokkelde ik bij elkaar (waarvan ze soms een en ander wegspoelden omdat het ’toch nog maar 20 cc was’ AAAARGGGHH!!!!) om haar zo lang mogelijk uitsluitend moedermelk te kunnen geven. Toen ik eenmaal weer ging werken met 5 maanden toen had ik nauwelijks voorraad in de vriezer. Ik werkte 4 om 3 dagen (aaneen), had geen goede kolfruimte, geen fijne kolf enfin, de kunstvoeding kwam erbij. Toen Elin bijna 6 maanden was gingen we op vakantie. De ochtend dat ze 6 maanden was (ik gaf inmiddels alleen nog in de ochtend een voeding) zette ze haar (fier in het bekkie groeiende) tandjes in mijn tepel (rechts), ik begon wéér te bloeden en was er klaar mee.

Ik heb véél geleerd van deze periode met Elin aan de borst. Ik vond het véél te kort en heb veel fouten gemaakt, maar ik heb ook erg mijn best gedaan, veel in het openbaar gevoed en er ook flink van genoten!

Hoe mijn borstvoedingsavontuur verder gaat? Dat lees je een andere keer 🙂

Wil je zeker weten dat je dat blog niet mist? Meld je dan aan voor mijn inspiratiemail: