Categoriearchief: Moeder

De mooiste quotes van… Ina May Gaskin

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is een van de (zo niet dé) bekendste vroedvrouwen ter wereld: Ina May Gaskin. Ik ben dol op haar boeken en las tijdens mijn zwangerschappen ‘Spirituele Verloskunde’ en ‘Ina Mays guide to childbirth’. Als je bij mij de cursus Hypnobirthing volgt zal je er ook dingen uit terug horen.

In 2017 was ze in Nederland en heb ik heerlijk kunnen genieten van haar verhalen en ervaringen. Zo gaf ze onder andere antwoord op een vraag uit de zaal ‘hoe kunnen we er voor zorgen dat er minder geknipt wordt tijdens de bevalling. Het antwoord was nogal Cruyffiaans:

“Do not… pick up the scissors”

Het was ontzettend grappig, maar ook waar natuurlijk!

In dit blog vind je nog meer uitspraken van haar. Geniet ervan en neem tot je wat bij jóu past!

“There is no other organ quite like the uterus. If men had such an organ they would brag about it. So should we.”

…

“Remember this, for it is as true and true gets: Your body is not a lemon. You are not a machine. The Creator is not a careless mechanic. Human female bodies have the same potential to give birth well as aardvarks, lions, rhinoceri, elephants, moose, and water Buffalo.”

…

“Whenever and however you give birth, your experience will impact your emotions, your mind, your body, and your spirit for the rest of your life.”

…

“If a woman doesn’t look like a goddess during labor, then someone isn’t treating her right.”

…

“Good beginnings make a positive difference in the world, so it is worth our while to provide the best possible care for mothers and babies throughout this extraordinarily influential part of life.”

…

“Choosing where and how you will give birth is one of the most important preparations you can make for a good breastfeeding experience.”

…

“When we as a society begin to value mothers as the givers and supporters of life, then we will see social change in ways that matter.”

“Let your monkey do it!”

…

“Our sphincters are shy & our sphincters do not obey orders”

…

“Gardeners know that you must nourish the soil if you want healthy plants. You must water the plants adequately, especially when seeds are germinating and sprouting, and they should be planted in a nutrient-rich soil. Why should nutrition matter less in the creation of young humans than it does in young plants? I’m sure that it doesn’t.”

…

“Even if it has not been your habit throughout your life so far, I recommend that you learn to think positively about your body.”

…

“The state of relaxation of the mouth and jaw is directly correlated to the ability of the cervix, the vagina, and the anus to open to full capacity.”

…

“Breast stimulation is especially effective in starting labor at term when it is combined with sexual intercourse. Unless your partner is an abysmally poor lover, this combination is by far the most enjoyable method of induction.”

…

“It’s easy to scare women. It’s even profitable to scare women… But it’s not nice, so let’s stop it.”

Moedeloos…

moedeloos Zo voel ik me de laatste dagen een beetje. Maar ook verdrietig en boos! Waarom? Er verschijnen al tijden berichten in de media over het hoge sterftecijfer onder baby’s in Nederland. Deze week onder andere weer artikelen in het AD en in het Eindhovens Dagblad.

Waarom ik me moedeloos voel? Moeders worden bang gemaakt met een van de meest verdrietige dingen die je zouden kunnen overkomen: het verliezen van je kindje. Maar er wordt gechoogeld met de cijfers…

De cijfers

stats Ik ben geen cijferkoninginnetje, maar gelukkig hebben andere mensen wat cijfers op een rij gezet en begrijpelijk gemaakt. Bij de uitspraken in de eerder genoemde kranten worden de Nederlandse cijfers gebruikt bij zwangerschap vanaf 22 weken. Er worden cijfers meegenomen van abortus, ‘miskramen’, vroege zwangerschapsafbreking én vroeggeboorte. Het onderscheid tussen dezen is lastig te maken…

Tsja… als je bedenkt dat er vergeleken wordt met landen waarbij de cijfers vanaf 24 weken of soms zelf 28 weken zwangerschap worden gebruikt… Tsja (dat zeg ik dus al) dat is niet te vergelijken!

Bovendien blijkt uit niets ene hoger sterftecijfer bij thuisbevallingen. Maar ja, als je in de krant een heel belangrijke gynaecoloog aan het woord leest… Dat maakt denk ik best indruk!

Voor de cijferaars onder ons hier wat bronnen:

Zie tabel 0.2: http://www.perinatreg.nl/…/PRN_jaarboek_2013_09122014.pdf en hier bron: http://appsso.eurostat.ec.europa.eu/nui/show.do

Zelfbeschikking

Waarom vind ik dit nu allemaal zo erg? Nou, vrouwen worden in posities geduwd waar ze lang niet altijd willen zijn, horen te zijn, zouden moeten zijn. Daar naast moet je als aanstaande moeder wel verdraaid sterk in je schoenen staan om op te komen voor je wensen als er met zulke enge getallen gestrooid wordt! Ter inspiratie wil ik in dit kader graag een mooi verhaal met jullie delen wat ervaringsdeskundige Annemiek Verbeek schreef voor Kroost.

Petitie

teken-de-petitie Ik merk dat ik een onsamenhangend stuk heb geschreven, maar ik hoop dat de ernst van de situatie in de Nederlandse geboortezorg jullie duidelijk is. Ik vraag jullie daarom ook deze petitie te tekenen. Voor jezelf, je zusters, vriendinnen en je dochters! https://petities.nl/petitions/herbezinning-hervormingen-geboortezorg

Borstvoeding :) deel 3: Olle, een peuter aan de borst

Zoals jullie hier en hier konden lezen had ik er al wat borstvoedingsuurtjes op zitten toen ik in verwachting was van onze derde. Op 2 april 2011 werd dit prachtige kereltje geboren, in bad. Bij Jikke had ik eigenlijk niets te klagen over het voeden (behalve dat het me te kort duurde 😉 ), dus ik ging vol goede moed beginnen aan mijn laatste borstvoedingsavontuur.

In de eerste periode maakte ik me stiekem een beetje zorgen of Olle wel goed genoeg groeide (Jikke groeide zó snel, dat had ik nog in mijn hoofd). Maar het ging allemaal prima! Jikke en Olle schelen 17 maanden en ik was bang dat Jikke zou gaan ‘klieren’ of aandacht opeisen tijdens het voeden. Niets was minder waar! Kijk maar op de foto hiernaast hoe het er meestal aan toe ging (té lief!)

Flessentrauma
Jikke was een hardnekkige flesweigeraar, dus ik wilde dit keer eerder gaan oefenen met de fles. Zo kreeg Olle met ongeveer zes weken zijn eerste flesje. Super spannend natuurlijk! Maar hij hapte… en dronk! Paul en ik waren belachelijk trots! Wekelijks oefende Paul zodat ze de slag samen niet kwijt zouden raken.

Makkelijk
Ging er dan helemaal niets mis deze keer? … Nee! Het ging echt van een leien dakje! Hier wat lieve plaatjes:

Kolven
Het kolven ging niet zo makkelijk als bij Jikke, maar toch zeker niet verkeerd! Toen Olle 9 maanden was zat mijn kolfrecht er op. Maar… Mijn collega’s hadden er geen problemen mee als ik handsfree achter mijn bureau kolfde. En zo deed ik dat tot Olle zijn eerste verjaardag 🙂

Langvoeden
En zo voedde ik zonder ik het door had voorbij zijn eerste verjaardag… Op naar zijn tweede verjaardag…Wow, dat had ik niet verwacht! Het ging zo goed en hij vond het zo fijn om bij mij te drinken!
De nachtvoeding ben ik wel af gaan bouwen na zijn tweede verjaardag. Drie keer wakker in de nacht werd te zwaar. En zo gaf ik ’s nachts nog 1 voeding en deed Paul de rest met een flesje.

Troost
Als Olle zich niet goed voelde of moe was… Borstje drinken…

Rare standjes
Olle werd groter en groter en deed regelmatig aan zelfbediening.

Klaar!
En dan is Olle 27 maanden, drinkt steeds minder (soms dagen niet) en merk ik bij 28 maanden dat het ineens klaar is. Jammer, maar ik ben dankbaar voor hoe mijn borstavontuur zich ontwikkeld heeft 🙂

Dit is de laatste foto van Olle aan de borst (zo ziet dat er uit: een peuter aan de borst).

De thuisgeboorte van Jikke

Geef een reactie

Als doula en zwangerschapsdocent vind ik het natuurlijk ontzettend leuk om de geboorte van mijn kinderen met jullie te delen. Misschien waren ze niet allemaal ‘volgens het boekje’, maar ze hebben mij (behalve drie prachtige kinderen) veel gebracht aan ervaring, wijsheid, kracht. Vandaag deel ik met jullie de geboorte van Jikke. Het verhaal schreef ik 3 dagen na haar geboorte. Wellicht zou ik het nu, zes jaar later, anders optekenen, maar ik laat het staan zoals het was.

Plons
Zondagavond 1 november ben ik uit mijn slaap gehouden door voorweeën, tot half 3. Ik maakte me nog geen illusies, want die weeën, tsja, die had ik al een paar keer meer gehad.
Maar, om 5.43 werd ik wakker van een plonsje… Paul wakker gemaakt om even te helpen inspecteren… Mn vliezen? Tsja… wat anders! Paul vroeg (even praktisch als altijd…) hoe lang het nu nog ging duren en of ie nou wél of niet kon gaan werken… Nu ja, nog geen weeën, dus ik wist t niet. Om na een kwartier tot inzicht te komen dat voor Elin zorgen, boodschappen doen etc met gebroken vliezen niet zo handig was en wellicht een beetje te nat ;). Maar er werd voor ons besloten, want om 6.15 kwam de eerste wee. Ze kwamen meteen wel wat frequent, dus de boel was in gang!!

Paul belde onze oppas voor Elin en onze doula, Antoinette! Beiden onderweg en wij verder met onze dingetjes doen.

Elin werd wakker en ik kon haar blij maken dat ze naar Miriam mocht. “Mag ik dan met de bus mama?” Natuurlijk schatje, maar weet je ook waarom je naar Miriam gaat?
“Nee…” Nou… je zusje komt eraan! Waarna Elin zich tot haar zus in mijn buik wendde en een heel verhaal begon 🙂 (mama in tranen…)

Inmiddels was Antoinette er en Elin was weg, dus tijd om even te douchen.

Het is gaat goed!
Om 8.30 kwam onze verloskundige. Goed nieuws: helemaal verstreken én 2cm ontsluiting. Joehoee!!! Dat had ik bij Elin na 24 uur nog niet!

Verder met weeën opvangen al uit t raam turend en een beetje kletsend en drinkend.
Om 10.00 uur was ik het zat beneden en ging naar boven om daar m’n draai te vinden. Paul bleef in mijn schaduw. De weeën werden zwaarder en om 11.00 uur had ik 4 cm. Mooi zei de verloskundige, dat is 2 cm per uur, ik kom om 13.00 uur weer terug.

Het gaat vlug
Maar de weeën waren zo heftig dat ik al voelde dat ik het óf niet ging redden, óf het ging veel sneller. Ik dacht het laatste. Dus zou de verloskundige om 12.00 uur komen, tenzij eerder persdrang.
De weeën kwamen vlot op elkaar en het was maar op een manier op te vangen. Paul helemaal tegen mijn achterkant aan, handen op mijn heupen (precies op de goede plek, anders kreeg de arme jongen een snauw) en ik zwiepte al grommend en brullend mijn armen als boomtakken door de lucht.

Toen was ik mijn draai weer kwijt en wilde op bed. Kreeg ik al persdrang?? Ja hoor, ik voelde persdrang, dus schouders in de matras, billen in de lucht en Paul strak achter me voor tegendruk. Weer een perswee, dus ik riep: Bellen nu!
Voor ik t wist stond de verloskundige in mijn kamer en constateerde (we waren 40 minuten verder) 9 cm!
Op naar de hoge ademhaling…
Groot hoofd
Vanwege een eerdere zeer korte persfase bij Elin durfde de verloskundige de baarkruk niet aan.
12.00 (en ja de sirenes werden op dat moment getest ;)) uur had ik vo en mocht ik persen… Maar ja, ik durfde niet meer! Ik voelde dat ze groot was en dat t niet paste… Uiteindelijk moed verzameld en begonnen te persen. Toen het hoofdje stond bleek inderdaad dat het een groot hoofdje was en stond ik voor de fijne taak de volgende perswee helemaal weg te zuchten om de boel meer te laten oprekken. Nu ja, wat moet… En toen mocht ik de laatste pers geven. Ik liet van de weeromstuit de benen los en alle aanwezigen doken op mijn benen af om ruimte te houden. En daar was ze dan om 12.20, ons mooie meisje!

Mijn grote wens om haar naar de borst te laten kruipen ging niet door de korte navelstreng én doordat ze zo moe was. Maar het aanleggen ging super, ze kon het meteen!! (lees hier meer)

Vervelend staartje
Alles leek aanvankelijk goed, maar ik bleef maar vloeien… Toen de pakken macaronisaus uit de vriezer kwamen en ik een injectie kreeg wist ik dat t niet helemaal goed was… Maar de vk had vertrouwen en ging weg. Toen ik naar de wc ging en daar zó hevig vloeide dat de kraamhulp in paniek raakte wist ik genoeg. De vk belde een ambulance voor me. Ik was een liter bloed kwijt en dat bloeden moest gestopt worden.
Enfin, in t ziekenhuis aangekomen ging t allemaal rap beter. De volgende ochtend mochten we lekker naar huis.

Borstvoeding! deel 2: Jikke

Uit mijn vorige blog over borstvoeding werd al duidelijk dat het niet zonder slag of stoot ging, mijn kleine Elin de borst geven. Ik ben trots dat we tot een half jaar gekomen zijn, maar hoe… dat verdiende niet de schoonheidsprijs. Dat moest anders kunnen!

Goede voorbereiding
Zodra ik weer in verwachting was wist ik: dit keer ga ik me goed voorbereiden op het geven van borstvoeding. Wat stond hiervoor zoal op mijn lijstje?

Voorlichting bijwonen van een lactatiekundige
Een goede kolf kopen

Verder wist ik dat ik nooit, never ever en te nimmer meer op de klok wilde voeden, eerder wilde beginnen met het aanleggen van een vriezervoorraad en mn meisje (want die groeide in mijn buik) laten drinken tot ze niet meer wilde.

Welnu…
2 november 2009 daar was ze dan:

Ze kon niet met de navelstreng in tact aan de borst, want de streng was domweg te kort. Dus na het doorknippen legden we Jikke (want zo heet ze) bij mijn borst. Ze nam een flinke hap en dronk meteen! Wat een natuurtalent!

En dat bleef zo gaan! In de kraamweek groeide ze met 100 (!!!) gram per dag en al mijn stuwing dronk ze ogenschijnlijk moeiteloos weg. Wat ging dat fijn zeg!

We hadden heel snel samen de slag te pakken. Jikke deed niet aan schema’s en ik ook niet.

Ze groeide en groeide en ik wilde niet te laat beginnen met het aanleggen van een vriezervoorraad (nooit meer wilde ik stress hebben van/om/tijdens kolven op mijn werk).

Kolven
Nou mijn Medela Freestyle deed wat ie moest en mijn borsten vonden dat prima, zie hier mijn eerste kolfopbrengst na een week of twee:

Ik barste zowat uit elkaar van trots! Ik kolfde vrolijk verder, propte de vriezer voller en voller en na een week of zes was ik er (eigenlijk nog niet) aan toe dat Paul haar een oefensessie met de fles zou bieden…

Flesweigeraar!
Alle begin is moeilijk dus we hadden alle vertrouwen dat Paul Jikke zou kunnen voeden als we maar regelmatig zouden oefenen…

Ok, na wekenlang weigeren begonnen we in te zien dat onze dame een eigen willetje had (oh boy, little did we know!). Ze wilde niet drinken uit een fles. Niet uit de 7 verschillende merken flessen waar we een kapitaal op stuk sloegen, niet uit tuitbekers, niet uit cupjes, niet van lepeltjes. Niets, noppes nada. Maar… inmiddels moest ik wel weer werken (ze was nu ruim vijf maanden). Bij de opvang weigerde ze ook categorisch ondanks dat de geweldige juffen uren en uren met haar op de arm liepen. De borstvoeding liep als een tierelier en nu dit weer! Ik kon dus niet gaan werken. Gelukkig kon ik haar een paar keer mee naar kantoor nemen en verder thuis werken.

Dan toch!
En dan ineens op een dag gaat ze zomaar uit de fles drinken, alsof ze nooit anders gedaan heeft 🙂 Ik kan weer normaal aan het werk zoals ik al wilde (alwaar het kolven prima gaat met mijn supersonische dubbelzijdige handsfree kolfbeest!), alles gaat heerlijk!

Vakantie
Jikke is rond de acht maanden als we op vakantie gaan (voeden geen punt uiteraard!).

We hebben een heerlijke vakantie in Drenthe, alwaar Jikke héél veel bij mij drinkt, want er is een hittegolf aan de gang.

Na de vakantie werk ik nog mee aan een interview voor een nieuwe kolf (wat leuk was omdat er een fotoshoot aan vast zat).

De ooievaar
Het voeden gaat heerlijk, het kolven gaat top (mn vriezer ligt mudvol). En dan ineens… Blijk ik in verwachting van ons derde kindje! Super duper geweldig natuurlijk! Alleen ons dametje met karakter besluit dat drinken bij mama niet meer zo leuk is… En zo merk ik met 9,5 maand dat ze steeds minder drinkt, of eigenlijk ineens bijna niet. Ik ben een wandelende hormonenbom en hier totaal niet aan toe nog! Het gaat juist zo fijn! In een ultieme poging Jikke nog aan de borst te laten drinken verzamelen we ons met zn vieren (Elin en Paul ook) op ons bed waar ze nog (voor mij?) een paar slokjes drinkt… En dat was het dan… (ik moet weer janken als ik er aan denk).

Kunstvoeding
Tsja… Daar zit je dan… Volle vriezer kindje dat graag je melk drinkt, maar door de nieuwe zwangerschap gaat kolven heel lastig (doet ook zeer bij me), wat te doen? Het plan is het volgende: Ik laat haar langzaam wennen aan kunstvoeding (door de moedermelk in de flessen af te bouwen) en dan laat ik haar thuis de vriezer leegdrinken.

Nou… Dat liep anders! Jikke bliefde geen poedermelk! Maar kolven ging ook niet meer… Schakelen dus. We hebben uiteindelijk de poedermelk met 10 cc per dag verhoogd tot ze op volledige poedermelk zat. De vriezer was nog niet leeg, maar ik durfde mijn pittige karaktertje niet weer te laten wennen aan de smaak van moedermelk, omdat ik niet wist hoe lang de geslonken voorraad mee zou gaan (en hoe ik dan weer poedermelk aan kon bieden) enfin… Wéér tranen want ik kon de melk aan niemand kwijt en heb alles door de gootsteen gespoeld.

Jullie zien: bij elk kind gaat de borstvoeding beter! Volgende keer vertel ik over de rest van mijn bortsvoedingsavontuur 🙂

Borstvoeding? deel 1: Elin

Boeken vol, internetpagina’s vol, tientallen fora en meer zijn er vol geschreven over borstvoeding. Waarom je het wel zou moeten doen (soms waarom je het niet zou doen) voor- en tegenstanders. Anyway, ik ga jullie hier dus niets over vertellen. Ik heb er een duidelijke mening over en die mag je weten als je wilt. Maar daar gaat het hier nu niet over… Dit blog gaat over mijn ervaring met borstvoeding. Hoe ik het ervaren heb, wat ik lastig vond, maar vooral wat ik fíjn vond! Omdat het avontuur best lang duurt heb ik het gesplitst in drie delen (héé da’s toevallig, zoveel kinderen heb ik ook!).

Mijn allereerste voeding

Hoe het begon
Zoals jullie eerder lazen werd ik op 4 december 2005 moeder van Elin. En toen begon ook mijn borstvoedingsavontuur. Zoals ik graag wilde werd Elin binnen een uur na de geboorte aangelegd. Ik vroeg hierbij hulp van de verpleegkundige. Dat had ik beter niet kunnen doen :(. Mijn pasgeboren meisje werd hardhandig met haar toet op mijn (enorme!) borst geduwd. De hele nacht na de geboorte is ze niet bij mij geweest (ik was doodmoe en zij werd niet wakker, zeiden ‘ze’.). Eenmaal thuis modderden we weer verder. Echt makkelijk ging het allemaal niet. Op de derde dag dronk ze nog steeds maar amper en was ze een ontevreden meisje en ik een wanhopige, labiele moeder. Toen de kraam voorstelde haar ‘even een lekker flesje’ te geven had ik dan ook geen bezwaar… (ik realiseerde me echt niet dat het zonde was om mijn inmiddels gekolfde melk daar niet voor te gebruiken. Enfin, ze dronk 10 cc en viel voor de komende 4 uur in slaap. Uitgerust als ze daarna was ging ze daarna als een dolle drinken! En daar ging wéér wat mis! Ik legde haar niet goed aan en ik kreeg kloven… Mn tepels waren compleet door en bloedden bij iedere voeding. De kraamhulp vroeg op dat geen zeer deed… Ik loog en zei dat het wel ging (ik wilde immers dat ze dronk!).

Auw!
Een dag eerder dan waar we recht op hadden verdween onze kraamhulp omdat het zo goed ging (de bloedsnorren bij Elin zouden haar een ander signaal hebben kunnen geven). Enfin, die zaterdag waren we alleen en ik voelde me niet zo héél goed. Gedurende de dag ging het bergafwaarts en steeg mijn koorts de pan uit. Daar was ze: mijn eerste borstontsteking! Dubbel prijs, want in twee borsten! Paul kon met het ov van Doorn naar de huisartsenpost in Zeist om medicijnen te scoren.

Girl Power!

Ondertussen was de pijn serieus niet te harden en kon ik mijn meisje echt niet aan de borst verdragen. Dus warme doeken en kolven maar! Maar oh jee, dat lukte niet! Ik raakte echt heel erg van slag de volgende dag, want Ã¨n geen meisje aan de borst én niet kolven? Daar werd ik heel verdrietig van. De hele zondag ben ik bezig geweest om een lactatiekundige te vinden. Al wat ik kreeg waren antwoordapparaten… Gelukkig was mijn overbuurvrouw twee weken eerder bevallen en iets beter bedreven in het voeden. Zij leerde mij hoe ik liggend kon voeden. EN warempel! Dat ging echt véél beter!

De pijn verdween en we kregen samen de slag te pakken. Het ging steeds soepeler tussen ons tweetjes en ik kon zelfs buiten de deur voeden (hoe handig is dát!). Wat een heerlijk genieten was dat! Lekker samen overdag of in de nacht, dat heerlijke warme lijfje dat groeit op jouw melk!

Voeden op de klok
In de maanden die volgden waren er wel wat lastige dingen. Zo had de kraamhulp mij geadviseerd om op de klok te voeden. Het gevolg was dat ik het gedrag van Elin niet goed las en soms gewoon niet begreep dat ze wellicht honger had. Maar al met al ging het prima totdat…

Naar de opvang
Madamme was een maand of 4 en moest gaan wennen bij het kinderdagverblijf. Ik wilde kolven (dat had ik immer in de kraamweek ook gedaan) en dat lukte voor geen meter! Kostbare druppels sprokkelde ik bij elkaar (waarvan ze soms een en ander wegspoelden omdat het ’toch nog maar 20 cc was’ AAAARGGGHH!!!!) om haar zo lang mogelijk uitsluitend moedermelk te kunnen geven. Toen ik eenmaal weer ging werken met 5 maanden toen had ik nauwelijks voorraad in de vriezer. Ik werkte 4 om 3 dagen (aaneen), had geen goede kolfruimte, geen fijne kolf enfin, de kunstvoeding kwam erbij. Toen Elin bijna 6 maanden was gingen we op vakantie. De ochtend dat ze 6 maanden was (ik gaf inmiddels alleen nog in de ochtend een voeding) zette ze haar (fier in het bekkie groeiende) tandjes in mijn tepel (rechts), ik begon wéér te bloeden en was er klaar mee.

Ik heb véél geleerd van deze periode met Elin aan de borst. Ik vond het véél te kort en heb veel fouten gemaakt, maar ik heb ook erg mijn best gedaan, veel in het openbaar gevoed en er ook flink van genoten!

Hoe mijn borstvoedingsavontuur verder gaat? Dat lees je een andere keer 🙂

Wil je zeker weten dat je dat blog niet mist? Meld je dan aan voor mijn inspiratiemail:

Affirmaties

Tijdens de cursus HypnoBirthing maken de ouders gebruik van affirmaties, maar wat is dat nou eigenlijk en waarom zou je dat doen? Er zijn natuurlijk hele websites over volgeschreven (Google vindt uiteraard alles voor je), maar ik zal hier nog een poging doen voor jou (alleen voor jou!).

Affirmaties

Een affirmatie is een kort, positief zinnetje dat je regelmatig tegen jezelf zegt. Door het met regelmaat te herhalen nestelt de positieve gedachte zich in jouw onderbewuste en zal daardoor op een positieve manier doorwerken. Dat is belangrijk omdat je mindset voorafgaand aan de geboorte van je kindje in de juiste stand zal komen (er zijn uiteraard meerdere zaken die hieraan meehelpen!).

Tijdens de cursus maken we gebruik van geboorte affirmaties. Bij de cursus is een cd inbegrepen waarop affirmaties staan, maar je kunt ze ook zelf verzinnen of verzamelen.

Wees creatief!

Je kunt uiteraard de cd gebruiken om de affirmaties tot je door te laten dringen. Er zijn ook talloze andere manieren om de affirmaties in je op te nemen. Je kunt ze op papiertjes schrijven en op diverse plaatsen in je huis ophangen of op je lijf dragen, je kan ze naar jezelf sturen in een smsje (heel old school, maar jezelf whats appen gaat nu eenmaal niet), je kunt ze voor jezelf inspreken op je telefoon en regelmatig terug luisteren et cetera. Ben je zelf niet super creatief? Ga eens een kijkje nemen op Pinterest en je hart zal een sprongetje maken!

Geboorte affirmaties

Ik heb een aantal mooi affirmaties voor je verzameld. Misschien zit er iets voor je bij, misschien wil je sommige voor je zelf herschrijven naar iets wat volledig bij jou past.

Ik vertrouw mijn intuïtie
Mijn baby is veilig
Ik hou van mijn lijf en in vertrouw mijn lijf
Ik ben een geweldige moeder
Mijn kindje en mijn lijf werken samen aan een veilige en kalme geboorte
Mijn baby ligt precies goed voor de perfecte geboorte
Ik heb vertrouwen dat mijn lijf perfect werkt
Mijn lijf weet hoe het moet baren
Ik ben rustig, ik ben kalm
Tijdens de geboorte van mijn kindje ben ik volledig ontspannen
Mijn kindje wordt geboren als het daar klaar voor is
Ik ben klaar en goed voorbereid voor de geboorte van mijn kindje
Mijn baby is gezond en gelukkig
Mijn lijf is gemaakt om soepel en kalm te baren
Ik heb moed, vertrouwen en geduld
Ik ben soepel, ik open en laat los
Ik ben veilig, mijn kindje is veilig
Ik ben sterk!
Mijn lijf opent zich voor de geboorte van mijn kindje
Tijdens het baren ben ik volledig ontspannen
Ik volg mijn instincten en baar precies zoals ik wens
Mijn lijf is een perfect ontwerp voor het geven van geboorte
Ik heb plezier tijdens de geboorte van mijn kindje

Gratis download

Omdat ik zelf erg van fröbelen houd, maar ook een gemaksmens ben heb ik iets voor jou gemaakt! Ik heb een aantal affirmaties uit de lijst hierboven vormgegeven en je kan ze zó downloaden! Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is je aanmelden voor mijn inspiratiemail en dan ontvang je de downloads, gratis.

Ontspannen

Ontspannen is goed voor ieder mens. Voor aanstaande moeders al helemaal! Als jij ontspannen bent tijdens je zwangerschap, vang je twee vliegen in één klap: jij bent relaxt, maar alle stoffen die je lijf laat vrijkomen in jouw staat van zen, die komen ook bij jouw kindje! Dus ontspannen moeder én relaxt kindje.

Wat!??
Maar… je wilt vooral ook heel ontspannen zijn tijdens de bevalling! “wat!??”Hoor ik je denken? Ontspannen tijdens de bevalling!? Ben je van lotje getikt? Dat kán toch helemaal niet???
Nou ik heb nieuws voor je: Jahaaa, dat kan wel! En het is zelfs essentieel voor een relaxte, soepele geboorte.

Het voert voor nu wat te ver om het uit te leggen, maar hoe ontspanner je lijf is tijdens de bevalling, hoe makkelijker je kindje geboren zal worden. Daarnaast wil je in je hoofd ook vrij van spanning en angst zijn. Ook hier geldt: hoe ontspannener je bent, hoe vrijer de benodigde hormonen door je lijf vloeien en hoe soepeler je kindje geboren wordt.

Hormonen
Om je te laten zien welke hormonen tijdens de geboorte een rol spelen heb ik deze foto even voor jullie geleend:

Adrenaline
Jullie kennen vast allemaal het gevoel van adrenaline in je lijf: je voelt je gejaagd, misschien wel een beetje opgefokt, klaar voor actie et cetera. Kijk nu even in het schema hierboven … Oh nee! Dat is niet het hormoon dat je nodig hebt tijdens bevallen! Wat te doen!?
Juist! Ontspannen! …

Denk zen …
Ontspannen is lang niet zo moeilijk als het lijkt. En hoe gek het ook klinkt: je kunt (of moet) het oefenen! Hoe vaker je oefent, hoe gemakkelijk het gaat. En dàt ga je merken tijdens de bevalling.

Tips
Nu wil je natuurlijk wat ontspan-tips hebben? Wanneer je de cursus HypnoBirthing volgt gaan we hier natuurlijk uitgebreid mee aan de slag. Maar niet iedereen heeft, tijd, zin, geld of wat ook om de cursus te doen. Welnu, zelf weet je natuurlijk het allerbeste waar je ontzettend zen en relaxt van wordt, maar denk eens aan de volgende dingen:

Lachen
Wandelen
Geuren waar je van houdt
Je favoriete muziek (of dat ene speciale liedje)
Water (douchen, lekker in bad)
Lekker eten
Knuffelen en/of zoenen
Een toffe film kijken
Massage (denk daarbij ook aan haren borstelen)
…

Zelf kan je vast nog meer dingen bedenken, en jouw tips/ideeën mag je natuurlijk onder dit bericht delen.

10 jaar mama!

4 december 2015… Vandaag ben ik 10 jaar moeder! Ik kan er niets anders van maken dan dat ik dat geweldig vind 🙂 Toen ons meisje geboren werd heb ik daar een verslag van geschreven voor onze dochter. Ik wil het graag met jullie delen.

Het is 2 december 2005 als ik zo rond 9.00 uur opsta. Lekker laat, want ik heb verlof en ’s avonds slaap ik toch maar laat. Papa is al aan het werk. Hoewel ik me niet zo lekker voel en koorts heb ga ik toch naar de overbuurvrouw die twee weken geleden een dochter heeft gekregen.

Zou het begonnen zijn?
De dag keutelt zo wat verder, ik doe de boodschapjes en zorg dat het eten klaar is als papa thuiskomt. ’s Avonds lekker wat bankhangen en daarna naar bed. Tegen twaalven val ik in slaap. Om 1.10 uur wordt ik wakker van een zware kramp in mijn buik. Zou het begonnen zijn? Ik draai me weer om en 10 minuten later schiet ik weer wakker. Nu weet ik het zeker: de weeën zijn begonnen. Ik maak papa wakker, want ik vind het wel spannend!

zo zat je in de buik voor de bevalling begon

We hebben natuurlijk geen ervaring en weten niet goed wat we moeten doen. Zo lang het gaat blijf ik lekker knus tegen papa aan in bed liggen. Hij kan nog wat slapen en ik voel me beschermd door zijn warmte en aanwezigheid. Maar omdat ik vrij veel weeën heb bel ik oma Ita toch maar vast op (zij zal bij de bevalling zijn). Tegen vijf uur is ze er. Ik wil haar niet in de kamer hebben, dus ze gaat naar de logeerkamer.

Frisse kou
Ondanks dat het de hele nacht flink te keer gaat in mijn buik, voel ik dat er niet veel gebeurt. Ik bel ’s ochtends de verloskundige, zodat ze weet dat er wat speelt. Ik vraag haar tips om de bevalling op gang te krijgen. Zo ga ik het bad in en uit, douche onder en tenslotte een stuk lopen met papa. Dat was een fijn moment, lekker samen in de frisse kou en af en toe een wee opvangen onderweg. Toen we weer thuis waren heb ik lekker op de bank schaatsen gekeken en oma had een goede pan groentensoep gemaakt. Om 17.30 komt Maaike langs (yesss onze favoriete verloskundige!). Ik hoor dat ik nog niet verstreken ben en dus ook geen ontsluiting heb. Dat had ik al verwacht, dus dat was niet erg. Ik vraag of ik iets kan krijgen om te slapen. De weeën zijn te vaak en te pittig om in slaap te komen. En ik ben bang dat wanneer ik eenmaal ga ontsluiten het allemaal zo lang duurt dat ik te moe ben om te persen als dat mag.

Weeëndans
Helaas lukt het slapen niet ondanks een pammetje van het een of ander. We spreken met Maaike af dat ze weer komt als de weeÃ«n om de 2 minuten komen en langer aanhouden. In de avond worden de weeën heftiger. Ik blijf met papa op zolder en vang de weeën lopend en wiegend op. Soms hang ik lekker tegen hem aan en doen we de weeëndans die we op de yoga hebben geleerd. We hebben het zo knus samen op zolder. Het is super intiem en gezellig!

Valse start
Tegen 1.00 uur bellen we Maaike, de weeën komen vaker en houden langer aan. Ze komt kijken en ik ben iets verstreken, maar geen ontsluiting. Gek genoeg verbaasde dit me weer niets. Maar de weeën zagen er goed uit. Om 5.00 uur zou ze weer terugkomen en zou alles snel gaan beloofde ze. Maar helaas, door het vele staan, mn griepje én dat ik zo lang wakker was, lukte het me niet meer om rechtop te blijven. Ik ben op bed gaan zitten en viel tussen de weeën in slaap. De weeën namen af in sterkte en frequentie… Maaike kwam weer en zag al meteen dat ik niks was opgeschoten, wat ook klopte. Ze vroeg wat ik wilde. Ze dacht dat ik een ‘valse start’ had, wat in kon houden dat je nog niet zou komen, maar misschien pas weken later! Daar knakte ik wel wat van. Ik deed zo m’n best om rustig te blijven en jou naar buiten te lokken. Ik moest toch niet nog langer wachten!!!

Op naar Nieuwegein
Ik wilde slapen en wel zo snel mogelijk! Alles moest nog beginnen en ik had nu al weinig puf over om te persen. Maaike vroeg of ze morgen terug kon komen of dat ik naar het ziekenhuis wilde. Zij kon me niets meer geven om te slapen, dus: ziekenhuis! Nergens was plek, maar in Nieuwegein wilden ze ons wel hebben. Daar zou ik een prikje krijgen om nog een paar uurtjes te kunnen tukken. Ik vroeg of we de reiswieg mee moesten nemen en de kleertjes, waarop Maaike antwoordde dat dat niet hoefde, omdat we waarschijnlijk nadat ik had geslapen weer naar huis zou moeten. Toen Maaike uit de kamer was pakte papa heel resoluut alle spulletjes bij elkaar, keek me aan en zei: “Wij gaan niet zonder kind weg uit t ziekenhuis!” Dat was precies wat ik even nodig had 🙂 Dat gaf me weer een nieuwe stoot energie en moed om wakker te blijven tot je bij ons was!

Wat een bof dat Maaike bij ons was, want de andere verloskundigen wilden ons niet naar het ziekenhuis brengen. Na een heftig ritje (de weeën gingen goed!) dropte Maaike ons bij het ziekenhuis. Wat een rare gewaarwording. Het was nog pikdonker en er zat alleen een nachtwaker (het was half 6/6 uur). Na even zoeken kwamen we op de goede afdeling. We kregen ondanks de drukte lekker een kamertje voor onszelf en werden meteen voorzien wat eten en drinken. Papa verzekerde me nogmaals dat we niet zonder jou naar huis zouden gaan.

Ruggenprik
Ondertussen lag ik aan de monitor om te kijken hoe mijn weeën waren en hoe het met jou ging. Er was nog geen gynaecoloog om bij ons te komen. Die kwam tegen 8.00 uur. Ze constateerde dat ik inmiddels helemaal verstreken was en 2 cm ontsluiting had! Yes het ging beginnen! Maar inmiddels was ik ontzettend moe. Ze vroeg of ik nog wilde slapen. En er was niets wat ik liever wilde. Met een prik ging dat niet meer lukken, ik zou een ruggenprik moeten. Een ruggenprik???? Dat was niet wat ik wilde! De tranen kwamen los, maar ik was zo moe, dat ik toch besloot het te doen. Ze zouden me tegelijkertijd oxytocine geven zodat je wat sneller zou komen. Er was eerst een wisseling van de wacht, waardoor ik om 9.30 een andere gyn kreeg die mijn vliezen brak en allerlei inwendige apparatuur aanlegde. Om 10.00 uur kreeg in de ruggenprik. Dat was nog een heel spektakel, want er was iemand die het moest leren op mijn rug!!! Papa was mee en onze verpleegkundige van de dag. Die man vroeg:” Wil je het zeggen als je een wee hebt, dan stop ik.” Dus ik antwoord braaf: “Ja.” Dus hij: “Heb je een wee??” en papa en de verpleegkundige in koor: “Nee, ze zegt het als ze een wee heeft!!” Hihi, t was net een lachfilm. Maar goed, redelijk snel zat ie er in en om een uur of 11.00 waren we in de verloskamer. Daar kreeg ik ook de oxytocine om de weeën te stimuleren.

Papa haalde nog even 2 saucijzenbroodjes (mama had honger!!) voor me en daarna ging ik slapen. Om de haverklap werd ik wakker door t gepiep als ik weer op een slang ging liggen. Maar uiteindelijk heb ik zo goed en zo kwaad als t ging nog een uurtje geslapen.

Persdrang
Papa had ondertussen oma gebeld die nu ook in t ziekenhuis was. Om 12.00 werd ik wakker en werd ik getoucheerd: 5 cm ontsluiting, kijk dat ging opschieten. De gyn zo om 14.00 uur weer terugkomen. Dus ik draai me om om weer te slapen, heb ik om 12.10 het gevoel dat ik moest poepen. Dus de verpleegkundige haalt een ondersteek. Maar het gevoel zakte weer weg. Een paar minuten later: t zelfde! Dus ik zeg tegen haar: “Joh, ik heb persdrang!” Maar dat kon niet volgens haar om dat ik een paar minuutjes daarvoor nog maar 5 cm ontsluiting had. Kort daarna krijg ik enorme rugweeën en persdrang door elkaar. Ik weet niet waar ik het zoeken moet! Wat doet dit zeer! Snel wordt papa gehaald. Oma stuur ik meteen weer weg. Papa en de verpleegkundige helpen me zo goed mogelijk te ademen, maar na een klein uurtje hou ik t niet meer. Ik denk écht dat ik het niet meer kan en wil t liefst in de grond zakken. Ik weet niet waar ik het zoeken moet, kan niet meer goed ademen, en jemig, ik heb toch een ruggenprik????? Waarom helpt dat niet???? De verpleegkundige stelt voor om de gyn te halen. Die komt al snel en met dat ze binnenkomt zei ze: “Ik zie het al hoor, je mag zo gaan persen”. Ik was zo blij dat ik meteen wilde beginnen, maar er moesten nog wat slangen en toeters en bellen weggehaald worden. De gyn grapt nog dat ze niet vaak vrouwen zo enthousiast ziet om te mogen persen.

Laat mijn m’n gang maar gaan
Iedereen wil me helpen, maar ik heb het niet nodig. Laat mij mn gang maar gaan en zorg dat mn fles water gevuld is. Na een paar keer persen (wat ik zonder weeën doe, want die heb ik allemaal op voorhand weg gezucht (of eigenlijk meer geproest…)). Maar na een paar keer goed persen hoor ik al de verlossende woorden. Ik moet goed luisteren en als de gyn te zegt zuchten. Ik vraag nog een spoedles zuchten, want dat weet ik even niet meer. Ik mag ook niet meer mn eigen benen vasthouden, maar die staan in de zij van resp de gyn en de verpleegkundige, die aan weerszijden van het bed staan. Ik moet nog een laatste pers geven en zuchten, zuchten, zuchten. Ik voel dat ik zoveel kracht zet dat ik het bed door de rem heen tegen de muur trap. Arme meiden! Maar ze blijven kranig staan. En dan gaat het snel. Nat en warm wordt je op mijn blote buik gelegd (4 december 2005, 13.43 uur).

Wat ben je klein, wat ben je lief, wat ben je mooi! En wat ben ik trots!!! Ik ben de beste mama van de wereld, ik heb je helemaal zelf geboren laten worden. Mn hoofd verandert in glow-in-the-dark.

Mijn placenta volgt al snel en heeft nauwelijks een pers nodig. Ondertussen word jij bij me weggehaald en gaat de gyn aan de slag met het schaafje aan de binnenkant. Ze is zo lang bezig dat ik vraag of ze soms op een cursus macramé zit. Ondertussen loopt papa met zijn hoofd in de wolken met jou op zijn armen door de kamer heen.

Dan word je nog bij me aangelegd. Dat is een gek gevoel! Maar wat ben ik trots, trots, trots!!! Je bent er, helemaal perfect en af. En papa bekijk ik ook met andere ogen. Ik zie nu al aan alles dat hij een geweldige papa is!

Papa en mama zijn zo trots!!

Je bent er meisje, het is zover! Nooit zal ons leven meer hetzelfde zijn!