Onze bevalling

Vrijdagochtend (38 weken precies) werd ik wakker met het gevoel alsof ik ongesteld moest worden. Toen we ’s avonds uit eten gingen begon ik hele lichte weeën te krijgen. ’s Nachts werden ze nog wat erger, maar stopten ook weer. De volgende dag zou ik met mijn zusje naar de jaarbeurs gaan, maar ik twijfelde of ik moest gaan. Maar omdat de bevalling naar mijn idee ook nog lang kon duren en ik me fit genoeg voelde ben ik toch gegaan. Ik voelde af en toe een wee op komen zetten, maar dit was prima te doen en ik heb een leuke en ontspannen dag gehad. Veel mensen vroegen hoe lang ik nog moest en konden niet geloven dat ik al 38 weken was. Toen ik ergens wilde rusten maar dit niet mocht, zei m’n zusje: ze kunnen gewoon niet aan je zien dat je morgen al gaat bevallen ;).

’s Avonds viel ik gewoon in slaap, maar om half 3 werd ik wakker met actieve weeën. Ze werden steeds sterker en kwamen steeds sneller en na een tijdje kon ik ze niet meer in bed opvangen. Ik ging naar beneden en zittend met een warme kruik ving ik ze op. De weeëntimer ging aan, ik typeerde de weeën als matig en ze kwamen om de 3 minuten. Omdat G erg moe was heb ik hem pas om 7 uur wakker gemaakt. Hij is toen gelijk het bad op gaan pompen. Om half 8 hebben we de verloskundige gebeld, die me adviseerde te gaan ontbijten en douchen. Zij zou om 9 uur langskomen. Om 9 uur was ze er en constateerde dat ik 2 centimeter ontsluiting had. Het was begonnen!

In bad
Nadat ze weg was werden de weeën steeds sterker. Ik vond ze niet meer matig maar heftig. Ik probeerde allerlei houdingen uit. Ondertussen liet G het bad vollopen en om 12 uur dook ik daar in. Het bad was extra warm en heerlijk ontspannend. Desalniettemin vond ik de weeën erg intensief en bijzonder pijnlijk. De verloskundige belde me om 13.00 uur en ik wilde dat ze langskwam. Toen ze er was had al 6 cm ontsluiting. Ze is vanaf toen gebleven.

Ik ving de weeën in bad op. Én keer ben ik er uit geweest en heb de weeën op handen en knieën op bed opgevangen. Ik vond alles heel erg pijnlijk, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had verwacht dat ik de pijn beter kon beïnvloeden, met positieve gedachten of met ontspanning. Dit laatste vond ik het allermoeilijkste van de hele bevalling. Ondanks de pijn heb ik toch geprobeerd alles te verwelkomen en zoveel mogelijk te ontspannen. Ik herhaalde steeds in mezelf: mijn baarmoedermond opent zich om straks met gemak mijn kind door te laten.

Mee ademen naar beneden
Het werd natuurlijk hoe langer hoe pijnlijker, maar op een gegeven moment waren we bij de 9,5 cm ontsluiting. Ik ademde steeds naar beneden en ik voelde dat mijn kind zich langzaam een weg naar beneden zocht. Toen ik even later 10 cm had mocht ik actief mee gaan persen. Ik deed dit met beleid, door mee te ademen en ondertussen lichte druk mee naar beneden geven. Na korte tijd zagen we een hele donkere bos haar verschijnen! Ik heb over de persfase een kwartier gedaan.

Welkom
En daar was de kleine meid (16.21 uur)! Wat een klein poppetje (6 pond), met een donkere bos haar en ze was nog helemaal wit van de huidsmeer. Het eerste wat door me heen ging was: dit is een nieuw uniek mensje op deze wereld, met een heel eigen karaktertje, welkom in ons leven lieve kleine meid!

F kwam er rustig uit, maar begon al wel snel te huilen. Het bleek dat ze een opgeslagen armpje had waardoor ze haar sleutelbeentje had gebroken. Gelukkig stopte ze snel met huilen en leek er in de verdere week ook geen last van te hebben. Helaas was het bad teveel afgekoeld (dit had ik niet voorzien op voorhand), waardoor F en ik het allebei koud hadden en we er echt uit moesten. Toen ik eruit stapte gaf ik haar even aan G, maar ik kreeg haar gelijk terug toen ik op de baarkruk zat. De placenta werd snel geboren, waarna ik me gelijk aan kon kleden en in bed kon gaan liggen.

Ik had heel weinig bloed verloren. Alleen mijn schaamlip was een beetje uitgescheurd, waardoor het gehecht moest worden, maar mijn perineum en vagina was nog helemaal heel! De kraamzorg zei later dat ik zeer waarschijnlijk wel was uitgescheurd door het opgeslagen armpje als ik niet in bad was bevallen.

De kraamzorg legde F naast me en wilde me helpen (en F een beetje dwingen) met de borstvoeding. Ik zei een paar keer dat ik haar zelf de borst wilde laten zoeken. Het zinde me ook niet dat F niet op me lag, maar ze hielp me niet om haar anders te leggen. Ik riep de verloskundige en die legde F op mijn borst waar ze al heel gauw begon te drinken en me de komende 20 minuten niet meer losliet.

Onze ouders kwamen diezelfde avond nog kijken en G en ik waren helemaal in de gloria met F. Ik vond en vind haar zoo geweldig mooi! Ze is ook een supertevreden meisje. Ze huilt bijna niet. Ze slaakt alleen een gil als het haar niet lukt de borst te pakken of als er echt iets is. Ze drinkt als een tierelier en was binnen 4 dagen al op haar geboortegewicht. Ze heeft prachtige oogjes die je aankijken alsof ze precies hoort wat je zegt.

Ik kijk terug op een droombevalling. Alles is precies gegaan zoals we wensten: thuis, in bad, geen ingrepen en de tijdsduur was voor mij perfect. We hadden een hele fijne verloskundige die mij positief stimuleerde, veel vertrouwen uitstraalde, die geen woord teveel of te weinig zei en mij alle keus liet in wat ik wilde. Ook hebben we daarna de allerfijnste kraamverzorgster gekregen. Het enige wat ik moeilijk vond is dat ik zoveel pijn had en daar voor mij gevoel weinig invloed op kon uitoefenen. De verloskundige zei dat ze zag dat ik wel heel veel invloed had. Ik ademde en pufte op de juiste manier en momenten, ik bleef heel rustig en raakte niet in paniek.

Chantal, zoals ik je pas al schreef ben ik zo blij met wat je ons geleerd hebt in de cursus. Ik denk dat de cursus een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de voorspoedige bevalling. We gingen allebei de bevalling met veel vertrouwen in, ik ben dicht bij mezelf gebleven in wat ik wou en  ondanks de pijn heb ik het goed gedaan.