Ik was alweer bijna een week over tijd en zoals de vorige keer ook weer erg spannend, ik had bedacht om een afspraak te maken met een acupuncturist, tot ik onze buurvrouw sprak die zelf acupuncturist is. Die bood aan om me een behandeling te geven om de bevalling op te wekken. Zo gezegd, zo gedaan, en ze kwam dezelfde avond bij ons langs. De volgende ochtend was het meteen raak! Om 6u had ik weer eens harde buiken, maar nu steeds regelmatiger en dus ben ik gaan douchen, waar ze bleven komen, al was het prima te doen. VK gebeld, die vroeg me of ik het herkende van de vorige keer, wat ik niet echt kon bevestigen, dus ik moest maar gewoon doen wat ik anders ook zou doen… Toch maar mijn ouders gebeld, dat ze Arthur kwamen halen.

Niet bij het ontbijt, maar bij de lunch

Tijdens het ontbijten en dat mijn ouders kwamen leken de ‘weeën’ weer weg te zakken… Pas met de lunch braken mijn vliezen en begon het echt. Toen ging het ook vrij vlot. Om half 1weer de VK gebeld, die was er een uurtje later. Ik stond weer onder de douche, nu was het echt wel heftig. Ik had ook moeite om de weeën weg te ademen. Dat ging in mijn herinnering bij de geboorte van Arthur veel beter. De VK was een achtervang, want de dienstdoende was nog in het ziekenhuis met een andere bevalling bezig. Deze was niet mijn favoriet en focuste zich op het vruchtwater, het was onduidelijk of er meconium in zat. Toen ze er net was had ik al 5 cm, een half uurtje later, maar voor mijn gevoel ruim een uur, vroeg ik haar weer te meten, waarbij ze wel aangaf dat ik teleurgesteld zou kunnen zijn omdat het maar een half uur was, toch gemeten en toen zat ik al op 8 cm. Toen was er nog heel even sprake van dat er toch meconium in het vruchtwater zat, maar ze bedacht zich ook dat het nu (met al persdrang) niet te doen meer was om naar het ziekenhuis te gaan (GELUKKIG).

Eindelijk op de baarkruk

Toen kwam om half 3 de dienstdoende VK met een stagaire (net als bij Arthur) en was intussen ook de kraamzorg er. Eindelijk kon ik op de baarkruk! De stagiair heeft eigenlijk de hele bevalling verder begeleid. Zowel zij als de VK waren precies wat ik nodig had tijdens de bevalling. Ze hebben me met rust gelaten, en alleen heel kalm en rustig op afstand af en toe dingen gezegd zoals: ‘Laat je maar meegaan in wat je lichaam je aangeeft’. En het ging ook heel goed, nu herkende ik veel van de vorige keer en wist dus ook dat het toch wel pijnlijk zou zijn en dat ik daar doorheen zou moeten. Daardoor kon ik het beter accepteren en ging het dus ook makkelijker (denk ik). De VK was zelf voorstander van Hypnobirthing, dus voor mij erg fijn.

Hij is er!

Om kwart voor 3 was P er! Toen heeft ze me P aangegeven en moest ik (net als bij Arthur) toch maar even op bed gaan liggen, omdat het leek dat ik veel bloed had verloren, wat uiteindelijk weer meeviel. P werd nog even voor me omhoog gehouden en ik zag een een verrompeld mannetje, mijn man en ik lachen daar nu om, omdat toen Arthur er net was, waren we alleen maar verliefd en zagen we niks wat niet perfect was, nu waren we wat nuchterder…
Toen nog ruim half uur gewacht op de placenta, die vervolgens zonder veel moeite geboren werd, het was een erg grote!! Zelf de navelstreng gevoeld en bekeken of deze was uitgeklopt en wit geworden, en toen pas afgenaveld.

Alles ging zo rustig en makkelijk en ik heb er daardoor erg fijne herinneringen aan.

Daarna heeft P bij mij op de borst gelegen, een eerste slokje melk gedronken en zijn vervolgens alle ’testjes’ gedaan, alles was goed! Peter heeft hem z’n eerste kleertjes aangedaan en de kraam heeft z’n wiegje klaargemaakt. Ik heb me gedoucht en daarna in een schoon bed samen met mijn kleine mannetje weer in bed gekropen. Toen de ouders gebeld. Mijn ouders hebben met Arthur een beschuit met muisjes gegeten en ze hadden een ballon die hij aan z’n broertje mocht geven. Toen ze bij ons aankwamen hebben we eerst Arthur alleen bij ons gehad en dat was zo lief… Hij ‘gooide’ de ballon in t wiegje en toen heeft hij P een kusje gegeven. Veel begreep hij er niet van, maar hij was door te dolle heen aan t eind van de dag, met alle neefjes en nichtjes die ook langs kwamen. Ik was ook wel erg moe maar ook gelukkig met hoe alles was verlopen.

De volgende dag kregen we nog een hele fijne verassing: dezelfde kraamzorg als bij Arthur stond voor de deur!!! De kraamweek was (mede daardoor) weer een hele fijne week en ging erg snel.