De wens was een badbevalling, maar er waren problemen met de levering van het bevalbad.

Ik zat in bad dinsdagavond en kwam er rond 22:30 uit. Wilde perineumolie gaan doen, maar vond dat ik wel heel erg bleef lekken… En dus geen badwater.
Wel erg van m’n apropos gebracht door weer gebroken vliezen en 2 weken te vroeg. En ik voelde de kleine niet meer bewegen schiet ik ondanks de hypno compleet in de stress.
Pas beneden met een kop thee, met de geruststellende schopjes van de baby en de verloskundige erbij kon ik weer ontspannen.
J. zou eigenlijk geopereerd worden op donderdag aan zijn keel en neusamandelen, dus we moesten van alles regelen. En afbellen.
Mijn weeën kwamen vanaf 3:00 ongeveer. En ik heb ze opgevangen op de bal onder de douche, dat was het fijnste trouwens. Op de grond… Maar ik had R. tussendoor echt nodig om me te helpen naar m’n buik te ademen en een ‘slappe pop’ te worden.
Uiteindelijk weer onder de douche gaan zitten en tot kennelijk volledige ontsluiting dat kunnen doen. Toen kon/wilde ik niet meer op bed liggen en ben op handen en knieën het laatste stuk gaan doen. Nog steeds zonder verloskundige… Maar toen R. dus zag dat het hoofdje kwam heeft hij gauw gebeld en was de verloskundige hier op tijd om het laatste stukje mee te maken. Ze heeft alleen gezegd; je doet het goed en luister naar je lichaam en dat was voldoende. Ik heb onze zoon zonder hulp naar buiten gekregen en hem zelf tussen mijn benen aangepakt. Even extra moeten persen ivm het hoofdje eruit en en de rest nog niet, maar verder helemaal zelf.

De placenta is na een half uur geboren zonder oxytocinespuit… Ze ‘dreigde’ er al wel mee, maar meteen paar x meepersen en wat druk op m’n buik kwam deze dus vanzelf. Gelukkig.