De geboorte van ons derde kindje mag hier natuurlijk ook niet ontbreken. Het verhaal was al eerder te lezen op deze site: Platform voor mooie geboorteverhalen.

Na een fluxus bij de thuisgeboorte van ons tweede kind had ik een indicatie voor een ziekenhuisbevalling. Normaal gezien zou ik een infuus krijgen. Dat wilde ik niet, dus ik had bedongen om bij aankomst in het ziekenhuis alleen een ‘waaknaald’ te krijgen. Verder had ik mij voorbereid met yoga en HypnoBirthing-technieken.

Van donderdag op vrijdag had ik heel veel harde buiken en wat voorweeën, dus een slechte nacht. Om 4.20 kreeg ik ‘echte’ weeën, een uur lang om de 5 minuten. Ik dacht dus: actie, want als het doorzet kan het snel gaan! Paul dus in de telefoon geklommen en de meiden werden om 6 uur opgehaald. M’n zus was onderweg om bij de bevalling te zijn en m’n moeder kwam ook om de meiden ’s middags op te vangen.

Welnu: alles goed en wel geregeld: weeën weg! De verloskundige kwam om 8 uur en ik zei al, “het is gestopt, dus je bent er voor niks”. En inderdaad, 1 centimeter ontsluiting en half verstreken, dat kon al weken zo zijn!

Ik voelde me schuldig naar mijn moeder en zus, want ze waren onderweg voor niks! Maar dat vonden ze niet erg, ze hadden ’t hele weekend en bleven gewoon gezellig.

Dus we hebben er een gezellige middag van gemaakt. Voor het eten ging ik voor old times sake met m’n zus in bad en toen begon er weer wat te spelen in mn buik. Van 17.30 tot 20.30 rommelde het erg, maar het stopte weer. Om 21 uur ging iedereen maar naar bed om toch vast wat te tukken.

In bed kreeg ik om 21.30 een serieuze wee (met een hoofdletter S). Tot 22.00 waren ze om de tien minuten en daarna meteen om de 5. Om 22.15 de verloskundige gebeld. Ik wilde nu wel gecheckt worden voor de nacht. Om 22.45 was ze er. Ik had nu 2 centimeter ontsluiting en was volledig week. Het was nu dus wél begonnen. De verloskundige wilde eigenlijk nog niet naar het ziekenhuis. Maar ik wilde het er niet op aan laten komen, wetende dat het bij mij na 4 centimeter zó gepiept is. Dus ze belde het ziekenhuis en er was plek en het bad was vrij.

Dus alles ingepakt en op naar Nieuwegein (half uur rijden). M’n zus moest erg om me lachen omdat ik de weeën super geconcentreerd benaderde en tussendoor maar gezellig zat te kletsen.

Om 23.45 waren we in de verloskamer waar ik moest wachten op een infuusnaald (just in case). Om 00.10 (hoera, geen 1 aprilkindje!) ging ik in bad. Het was niet zo’n bevalbad dat je op tv wel ziet, maar meer een groot ligbad. Ik had elektrische kaarsjes mee, de thermostaat ging op 30 (echt!) en het badwater keurig op 35 graden (dat lijkt koud, maar is juist heerlijk om te bevallen).

De verloskundige liet ons alleen en ik ging zoeken naar een goede houding om de weeën op te vangen. M’n lijf helemaal slap en rustig ademen. Het ging prima! Na een half uur (inmiddels was t 1 uur) kwam de verloskundige weer en had ik 4-5 centimeter ontsluiting. Daar waar anderen vrouwen op dat moment denken: ik moet nu nog 6 uur, wist ik: há mooi, binnen een uur ben ik klaar!

Ik ging zo goed mogelijk verder met mn lijf helemaal ontspannen en slap houden en rustig ademen. Dat ging op een paar weeën na super goed, en echt: dan heb je geen pijn!

Op een gegeven moment was m’n zus weg (die bleek zich buiten de afdeling te hebben gesloten) maar die was net op tijd voor het laatste stukje. Onderwijl gaf ik steeds iemand aanwijzingen om het badwater iets warmer/kouder te maken en goot Paul water in m’n mond.

Volledig ontspannen tijdens de laatste fase van de geboorte

Toen kreeg ik om 1.45 persdrang (ik werd niet meer getoucheerd) en was ik 2 persweeën helemaal overgeleverd aan mijn lijf (ik probeerde zo goed mogelijk te ontspannen) en (even ranzig) toen werkte mijn lijf het laatste beetje ontlasting eruit en meteen(!) stond het hoofdje. Dus Olle werd zonder persen door mij heel vlot geboren (geen scheurtjes of niks). Wel bleek ie de navelstreng 4(!) keer om zijn nek te hebben en daardoor was zijn koppie helemaal blauw. Zn lijfje was wel prachtig roze.

Omdat ik zo weinig bloedverlies had (joepie!) mocht de placenta ook in bad geboren worden. Toen alles klaar was gingen we naar de kamer en lekker beschuit eten.

Omdat alles zo goed was gegaan zijn we om 4.30 met de taxi naar huis gegaan.